Amalia

De foto en het filmpje die de koning deze week van zijn oudste dochter maakte, deden wat stof opwaaien. Het filmpje was niet goed, raar dat er niet in gesproken werd enz. enz.
Ik vond het gewoon een leuke foto van een meisje dat voor het eerst naar de middelbare gaat.
Zoals ik ook zo'n foto van mijn dochter heb toen die voor het eerst ging. Ik weet nog precies wat ze aanhad, die eerste schooldag en hoe haar rugtas eruit zag. Het zijn belangrijke dagen in het leven van ouder en kind. Je kleine meisje ineens een beetje groot.
Meer vond ik er niet van.
Mijn dochter wees me er op hoe erg het voor zo'n prinses moet zijn, met die bewaking en zo en dat ze nooit zeker zal weten of andere kinderen haar aardig vinden. Of haar vrienden ook echt haar vrienden zijn. Dat er al heel vaak iets gevonden wordt van Amalia, dat er over haar geoordeeld wordt, terwijl ze niet achterlijk is en heus wel eens zich zelf zal googelen. Je moet er maar tegen kunnen. Vond mijn dochter.
En dat is natuurlijk ook zo. Dat is niet fijn.
Al staan er in mijn ogen toch ook wel een paar voordelen tegenover.

Ik moest wel lachen  toen ik in Zaltbommel (of all places), een fiets a la die van Amalia zag staan. De fiets zag er spiksplinternieuw uit.