Cultuur in Praag.

Je kunt eigelijk niet in Praag zijn zonder iets te zien van Mucha. Van Alfons Mucha. Postcrossers vragen heel vaak om kaarten van Mucha, dus ik heb een klein voorraadje ingeslagen.
Zelf ben ik niet zo'n enorme fan. Maar ik vind zijn werk wel bijzonder en ook meteen herkenbaar, dus een  bezoek aan het Mucha museum lag voor de hand

En dat museumbezoek was beslist interessant, met een mooie film over Mucha ( terwijl we er net aan toe waren om eventjes te zitten) Er was ook van alles te koop met Mucha-afbeeldingen. Paraplu's, sjaals, reprodukties, boodschappenlijstjes, kaarten. Maar daar heb ik vanaf gezien.

Ik kan er niks aan doen, ik vind deze tekeningen zo leuk en je zag ze overal in Praag, eh Praha

Je kunt ook niet in Praag zijn zonder te worden herinnerd aan muziek en aan componisten.
Mozart is hier vaak geweest, maar ook Tsjaikovski en Haydn.
Dvorak en Smetana zijn Tsjechen en allebei begraven in Praag. (Net als Mucha trouwens, we zagen hun graven)
Overal word je uitgenodigd om een concert bij te wonen en dat hebben we dus gedaan. Ja, 's avonds een toneelstuk bijwonen of een film, dat is toch wat lastig in het Tsjechisch. En muziek is altijd te verstaan, niet waar?

Het werd een concert in een prachtige kerk: De vier jaargetijden.

Na een forse inzet,   juist in een wat rustiger stukje, sprong een snaar van de viool van de eerste violist. Ik kan je vertellen dat dat een gigantische knal geeft.
De andere orkestleden werden een heel klein beetje lacherig, de eerste violist verdween even en kwam terug met een nieuwe snaar op zijn viool.
'Ja, 't was al een oudje' zei hij. En hup, daar gingen ze weer, volle concentratie.

Ten derde kun je ook niet in Praag zijn zonder iets te zien van Kafka, Franz Kafka.
Kafka werd in Praag geboren. Hij was Joods en in zijn gezin sprak men Duits. Hij schreef ook in het Duits.
Vandaar dat ik zijn meest bekende boek nl. Het Proces moest lezen in het Duits. Van dezelfde leraar waar ik al eerder over schreef. Het was maar goed dat er toen uittrekselboeken bestonden, want van het boek snapte ik niet veel.
Ik vond het toen vooral treurig dat Kafka zo jong stierf aan tuberculose, (in 1924 op 40-jarige leeftijd), want er stond een foto op dat boek en ik vond hem erg knap!
Heel wat jaren later heb ik het boek nog eens gelezen. Gewoon in het Nederlands en toen begreep ik beslist waarom Kafka's boek door velen beschouwd wordt als een hoogtepunt in de literatuur.

Er was een heerlijk terras bij 'zijn' café. En ik dacht dat ik, met dat boek bijv. , wel een hele dag daar had willen zitten.
Zo en dit was wel weer genoeg cultuur hoor, vind ik. Er was nog meer te zien en te beleven. Wordt vervolgd.