Ja, als je moeder regelmatig baby's in een draagdoek vervoert, dan wil je dat zelf misschien ook wel eens proberen. Anna wel in ieder geval.
Dus knoopte haar moeder vakkundig van een sjaal een draagdoek voor Koosje, precies zoals ze dat bij zich zelf ook doet.
Je kunt wel zien dat Anna haar taak zeer serieus neemt.
Ze aaide Koosje ook steeds over haar bolletje. Heel lief.
Maar hoe ze de houding van haar moeder zo precies nadoet, dát maakt het zo leuk.
Koosje is van mij. Minstens zestig jaar oud. Met kleertjes die mijn moeder maakte.
Ze was de laatste tijd niet meer zo in de gratie, Koosje, maar donderdag mocht ze weer eens lekker in bad.
BUITEN, hihi!
Die sjaal trouwens... die is ook van mij. Ik was hem een beetje vergeten, maar ik ga hem nu niet meer zover wegstoppen. Ik vind hem mooi.
Ik moest er even diep over nadenken, maar toen wist ik het weer.
Ik kocht de sjaal in Syrië. In een bedrijfje dat nog maar net was opgezet. Een kleine weverij.
Die zal er door alle ellende misschien wel helemaal niet meer zijn.
En wat er met de vrouwen die er werkten gebeurd is...
17 opmerkingen:
Wat een lieve poppenmoeder. Extra mooi zijn de verhalen achter de spullen.
Dat zijn spulletjes om te koesteren, vol van nostalgie...Zo schattig die kleine Anna.
En Syrië... vreselijk...Wat zijn wij toch gelukzakken hé...
Wat mooi!!
Overal schuilen verhalen achter, daardoor worden spullen bijzonder en betekenisvol. Dat verwoord jij mooi.
Zo lief en ja die sjaal ,onbegrijpelijk die veranderingen en ellende daar ,koester maar de mooie herrinneringen
Geweldig dat kopieergedrag! Door je verhaal bij de pop en sjaal weet ik weer waarom ik graag dingen bewaar en hergebruik. Ik ga mijn voornemen om eens goed veel weg te doen weer herzien door je verhaal!
Wat een schattig mooi meisje. Aan haar zou ik ook mijn oude pop durven geven... Die van mij liggen ook nog op zolder. Ik kan er geen afscheid van nemen en durf ze zelfs niet aan een kind te leen geven. Ben er nog steeds aan gehecht.
Nog een fijn weekend!
Ooohh...smelt...zo schatiig...dat toetje van haar! Goed bedacht oma!! Lieve groet Petra
Ere wie ere toekomt, mijn dochter bedacht die draagdoek, Petra.
Grmm#$$#GR: het gebeurt weer.
Ik zit de reactie te lezen die nu door de blogbeheerder is verwijderd, de reactie hierboven zoals je ziet. Ik zit doodstil, ik lees. Geen handen op het toetsenbord en zo ineens zie ik de reactie verdwijnen. Dat is nu al de zoveelste keer. Ik had nog niet gezien wie er had gereageerd. Iemand die net zo'n pop had als Koosje.
Het spijt me zeer, ik kan er echt niets aan doen!!!!!
Zo leuk, die houding, dat gezicht wat ze erbij trekt. Het zijn net kopieermachientjes, zegt een van mijn zoons, de papa van Saar die ongeveer net zo oud is als Anna.
Ach wat een schatje. en wat een verhaal zit er inderdaad achter zo'n sjaal.
Wat vreemd, dat van die verdwijnende reacties. Dat voelt vast niet lekker.
Zo lief!! Dat snuitje, jouw popje en het verhaal van de doek.. dat maakt het een bijzondere post...! Fijn weekend!
Oh, een poppemie met een verhaal. Heerlijk is dat! En dat snoetje van Anna erbij maakt het helemaal leuk.
mooi dat er nog zo een mooie dingen gebeuren met de souvenirs van daar...
Wat een super foto's, zo lief. Fijn dat alles nog goed gebruikt wordt zo ;-).
Ha Bertiebo,
Die van die pop, dat was ik. Ik had er dus zelf - als ik achterhoofdje goed onthouden heb - ook eentje. Maar ben haar kwijt helaas.
Nogmaals; heerlijke foto's.
Een reactie posten