Misverstane teksten

Ooit heb ik me eens slap gelachen toen we op school, bij wat vuurkorven, kerstliedjes stonden te zingen en het kind naast mij in alle onschuld zong:
Midden in de winternacht, ging de Hema open.
Dat kind deed het echt met volle overtuiging, later heb ik gelezen dat er een hele tekstverandering bestaat op dit lied:
Midden in de winternacht, ging de HEMA open. Onderbroeken en bh's 10% goedkoper. Welke huisvrouw koopt daar niet, met contant of op krediet. Ben er heen gegaan, in de rij gaan staan, voor een string, voor een worst en een rode loper, want dat was goedkoper.

Maar ooit heeft iemand het natuurlijk echt verkeerd verstaan.

Onder het kopje 'Klein Geluk' stond er een column in het Parool van Guus Luijters. Eentje waar ik erg om moest lachen.
Hij vertelt over teksten die per ongeluk verkeerd zijn verstaan en/of begrepen en die vervolgens voor altijd zo blijven.
Zo werd bij een kennis thuis,   een regel uit de Socialistenmars nl. 'Dat is het doel waarnaar wij streven', verstaan als 'Dat is de sjoel der Portugezen',
Vaak komt dat voor met liedteksten.
Misverstane teksten.
Er is zelfs een naam voor dit verschijnsel,  ontdekte ik na enig gegoogel.
Dat heet  'Mondegreen'.
De mondegreen dankt zijn naam aan een strofe uit het Schotse gedicht The Bonny Earl of Murray.
Dat gedicht eindigt met They have slain the Earl of Murray / and they laid him on the green.
Als kind verstond de Amerikaanse schrijfster Sylvia Wright dit als They have slain the Earl of Murray / and the Lady Mondegreen.
In 1954 gaf zij de naam van deze niet bestaande dame aan het verschijnsel.

En dan heb je ook nog Mama Appelsap. Dat is als je in een Engelse liedtekst heel duidelijk een Nederlandse zin of woord meent te horen.  “Mama Appelsap” komt uit ‘Don’t Stop The Music’ van Rihanna, aan het einde van het nummer lijkt het alsof de zangeres die Nederlandse woorden uitspreekt.

Guus Luijters vertelt nog meer over veranderde liedteksten.
Bijv. over Sonnez les matines (uit vader Jacob in het Frans), dat werd Sabbel aan mijn tenen.

Mijn eigen lieve vader leerde mij als kind een variatie van In het groene dal, in 't stille dal, waar kleine bloehoempjes bloeien, daar liehiet een grohote vent een scheet, die stonk van hiehier tot Ellespeet.
En ook zeer oneerbiedig:
Wilhelmus van Nassouwe die kreeg een nieuwe fiets. Zijn vader moest hem douwen want trappen kon hij niet.

Het plezier dat ik daar als kind over had, is eigenlijk nog nooit over gegaan.