Dat is een boek dat ik als kind letterlijk stuk gelezen heb en later op school heb ik er nog wel eens kleine stukjes uit voor gelezen.
Wat heb ik gehuild om sommige stukken, vroeger.
Het boek, geschreven door Harriet Beecher Stowe, is heel bekend geworden. Het heeft er heel wat toe bijgedragen dat de slavernij werd afgeschaft, uiteindelijk. In 1863.
Kijk ik laat zien waarom ik er bij die stukken ijs altijd aan dat boek moet denken.
Je ziet Eliza wanhopig vluchten met haar zoontje. Over het ijs. En als door een wonder bereikt ze de overkant. Eliza is een slavin en haar zoontje is zojuist door haar 'meester' die tot op dat moment altijd goed was voor de slaven, verkocht aan een slavenhandelaar. Omdat hij financiele problemen had.
Ik ga het boek nog eens even lezen.
Het meest moest ik altijd huilen als het dochtertje van de meester dood gaat en dan wil Topsy, een heel jong slavinnetje zo graag een blonde haarlok van haar hebben.
En dat oom Tom, die bijna zijn vrijheidspapieren had, die niet krijgt omdat zijn meester voortijdig sterft.
Tom wordt dan weer verkocht en moet weg. De zoon van de meester belooft hem te komen halen zodra er weer geld is.
Dat gebeurt ook, maar dan is het voor Tom te laat.
Verder weet ik het niet meer zo goed.
Eens kijken of het weer terug komt als ik het boekje herlees.
15 opmerkingen:
Prachtboek, wat ik in mijn jeugd ook las. Volgens mij heette het toen “ de negerhut van oom Tom. Ik las het twee jaar geleden weer eens. En ik verbaasde me over de vele bijbelse uitspraken, dat wist ik niet meer. Maar een mooi boek blijft het. Heb er zelfs een quiltje over gemaakt.
Dat is een echte klassieker uit mijn jeugd. Wij hadden destijds geen TV maar alleen radio. Bij slecht weer kon ik uren en uren lezen. Zo ook dit boek.
Ik heb het ook gelezen, maar veel kan ik me niet herinneren. Toe aan herhaling misschien.
Je roept herinneringen op. Misschien ook gaan herlezen?
Prachtig boek, heb het ook gelezen.
Nooit gelezen. Is dat erg erg? Maar huilen om jeugdboeken deed ik ook en dan vaak de tranentrekkende passage nogmaals lezen.
Ik herinner me niet meer het hele verhaal, maar weet wel nog, dat ik het boek verslond en er een traantje bij gelaten heb.
Ik las het ook héél héél lang geleden en vond het een vreselijk treurig boek en kon maar niet begrijpen dat zoiets kon gebeuren. Zou je het nog in de bieb kunnen halen, ga eens informeren.
Hou op Bertie, alles komt weer boven. Als kind dacht ik al; hoe kunnen mensen zo slecht zijn.
Wat een indruk maken sommige verhalen. Je raakt ze nooit meer kwijt. Net als Alleen op de wereld. Ik hou op anders ga ik zitten grienen. ;-)
Pracht boek over afschuwelijke slavernij. Zelfs de kaft herinner ik me goed, moet er ook wel aan denken bij ijsschotsen. Er is dacht ik ook een lied over gemaakt.
Het staat hier nog in de kast, met andere kinderboeken, en heeft inderdaad de titel De Negerhut van Oom Tom. Uitgave van Lekturama met tot de verbeelding sprekende illustraties.
Het is lang geleden dat ik dat boek gelezen heb maar ik herinner me de scene heel goed. Het heeft als kind enorme indruk op me gemaakt. Ik heb het boek nog steeds.
Lieve groet
Prachtige foto van dat ijs. Die kaft daarentegen is inderdaad net zo aantrekkelijk.
Ik heb een heel oud exemplaar van m'n oma, het is nu inmiddels antiek. Toen ik dat boek jaren geleden voor het eerst las, heb ik echt zitten huilen...
En ook nu kan ik meteen de sfeer weer oproepen.
Ik snap dat je bij die ijsschotsen aan het verhaal moest denken!
Ik kan me eigenlijk niet herinneren dat ik dit boek ooit las. Terwijl dat vast wel het geval zal zijn geweest.
Een reactie posten