En we noemen hem

De schrijfster van dit boek, Marjolijn van Heemstra heb ik ooit gezien in Kunststof TV. In het echt bedoel ik. We waren er zo vaak bij.
(Ach was Joost Karhof er nog maar en was dat programma er nog maar. Het heeft mij zo veel gebracht. Maar voorbij, allemaal voorbij). 
Van Marjolijn van Heemstra las ik toen, omdat ik haar zag,  De laatste Aedema. Een prettig boek. Klik
Toen dan ook dit nieuwe boek werd aangekondigd, vorig jaar, wist ik dat ik het wilde lezen. Ik zag van Heemstra vertellen over het boek in een boekenprogramma en toen wist ik het zeker.
Maar zoals die dingen gaan, ik dacht er niet meer aan en toen weer wel en nu ineens ook weer. Even reserveren in de bieb en hup...
Ik vond dit boek zelfs beter dan het vorige. Zeer boeiend. Spannend en ontroerend tegelijk.
Ik las het toen ik met het boekenweekgeschenk op reis was. We gingen vanuit Hoorn, via Gouda, naar Rotterdam en terug en bij Leiden op de terugweg, had ik het uit en schakelde over op het boekenweekgeschenk van  Griet op de Beeck. Maar op dat moment kon Griet me nog niet echt boeien. Ik zat nog teveel in dat andere boek.

Dit boek gaat over Marjolijn zelf. Ze is in verwachting van haar eerste kind. Een jongetje en al jaren lang wil ze haar eerste kind Frans Julius Johan noemen, naar een verre oom. In de (adellijke) familie bekend als  'bommenneef'.
Bommenneef plaatste in 1946 op Sinterklaasavond een bom in een huis in Den Haag en dat werd in de familie gezien als een heldhaftige daad, omdat daar  'foute Nederlanders' werden gedood. Een afrekening dus. En bommenneef was een held.
Marjolijn krijgt als ze achttien is  een ring van deze bommenneef en wil precies weten wat er aan de hand is geweest. Ze wil haar kind zijn naam geven, maar ze wil hem ook kunnen vertellen waarom. Ze moet opschieten, want haar zwangerschap vordert en voor ze de naam geeft wil ze precies weten hoe het zit.
En dan komt ze er gaandeweg haar onderzoek achter, dat haar held, dat  Bommenneef, misschien toch niet zo'n hele beste was. Ze ervaart dat het verschil tussen fout en goed, tussen held en misdadiger,  niet altijd zo duidelijk is.

Het is mij niet helemaal duidelijk in hoeverre dit boek nou een roman is. Ik denk dat feiten en fictie een (klein) beetje door elkaar lopen. Maakt niet uit. ik vind het echt een aanrader.