If Beale Streat could talk

Deze film zag ik terwijl ik het boek waar de film op is gebaseerd, nog niet heb gelezen.
Dat is namelijk een boek met dezelfde titel, van James Baldwin.
Dat boek ga ik beslist lezen, want het verhaal, de geschiedenis is mooi.

Het gaat over Tish en Fonny. Twee jonge mensen.
Harlem, begin jaren zeventig.
Ze kennen elkaar al hun hele leven, zijn ook altijd al vrienden, maar op een gegeven moment worden ze ontzettend verliefd. Een mooie eerste liefde, ook mooi  verfilmd.
Maar het noodlot slaat  toe. Fonny wordt beschuldigd van verkrachting en komt totaal onschuldig in de gevangenis. Omdat het slachtoffer én een blanke agent hem zogenaamd herkennen als de dader.
Tish moet Fonny in de gevangenis gaan vertellen dat ze zwanger is.
Haar familie steunt haar onvoorwaardelijk. De scenes waarin Tish thuis vertelt dat ze zwanger is, de manier waarop haar ouders en zus reageren én de manier waarop de ouders van Fonny reageren: werkelijk geweldig! 
Tish en haar moeder doen er alles aan om Fonny vrij te krijgen.

Ik vond het een mooie film, zal de trailer dan ook laten zien, maar er is een groot bezwaar en dat is dat de film in mijn ogen te lang duurt. Ruim twee uur. Ik vond dat voor deze film beslist te lang.
Maar ik zeg er bij dat ik het de laatste tijd wel vaker zo ervaar. Dat het allemaal wat lang duurt.  Kan dus heel goed aan mij liggen.