De Poolse brug

Ik woonde lang in Zeeuws-Vlaanderen, in Terneuzen en daar kwamen best vaak Poolse namen voor. Ik had ook een klasgenoot met een Poolse naam, maar daar vroeg ik me als 12-jarige niks over af. 

Nu denk ik dat die jongen een kind was van een van de Poolse soldaten die hier de streek in september 1944 bevrijdden. 

Ik heb op mijn middelbare school behoorlijk geschiedenisonderwijs gehad, maar aan plaatselijke of regionale geschiedenis werd niet gedaan. Heel jammer. 

Enfin, in het boek: '111 plekken in Zeeland die je gezien moet hebben', las ik dat er in Zaamslag een Poolse brug is en die wilde ik wel eens zien.

Zaamslag is een dorp vlakbij Terneuzen, ik ben daar vroeger vaak geweest,  ook omdat ik er een periode stage liep op een school daar. 

Maar van de Poolse brug had ik echt nooit gehoord. 

Dat klopt ook wel, want het oudste monumentje kwam daar pas in 1981 en toen was ik al weg. 

Het is een in de muur ingemetselde plaquette met een heel eenvoudige tekst. 

Niet erg mooi en als je het niet weet en je rijdt over die brug, dan zou je het absoluut missen. 

Het werd onthuld,  in 1981 dus,  door de Poolse ambassadeur. 

Die onthulde ook het bordje dat je hierboven ziet (en dat dringend aan vervanging toe is),  van de Poolse brug. 

In september 2014 was er de 70-jarige herdenking van de bevrijding en toen werd er een nieuw gedenkteken onthuld. 

Duidelijker zichtbaar en mooier ook. 

Het werd onthuld door de burgemeester van Terneuzen. Die zei bij die gelegenheid dat 'Net als de Canadezen ook de Polen onze bevrijders waren. Maar,  zei hij, 'het leek af en toe een beetje een vergeten groep'. 

De tekst vind ik mooi: Omdat de ouderen het nog weten, opdat de jongeren het niet vergeten'. 

Die brug ligt op de weg naar Axel waar we naar toe gingen en daar stuitte ik meteen op het Kolonel Szydlowskiplein. Dat is een groot plein.  Genoemd naar de bevelhebber van de Poolse strijdkrachten die ook Axel bevrijdden, waarbij veel Poolse slachtoffers vielen.  Op dat plein is een groter monument te vinden.