Ik woonde lang in Zeeuws-Vlaanderen, in Terneuzen en daar kwamen best vaak Poolse namen voor. Ik had ook een klasgenoot met een Poolse naam, maar daar vroeg ik me als 12-jarige niks over af.
Nu denk ik dat die jongen een kind was van een van de Poolse soldaten die hier de streek in september 1944 bevrijdden.
Ik heb op mijn middelbare school behoorlijk geschiedenisonderwijs gehad, maar aan plaatselijke of regionale geschiedenis werd niet gedaan. Heel jammer.
Enfin, in het boek: '111 plekken in Zeeland die je gezien moet hebben', las ik dat er in Zaamslag een Poolse brug is en die wilde ik wel eens zien.
Zaamslag is een dorp vlakbij Terneuzen, ik ben daar vroeger vaak geweest, ook omdat ik er een periode stage liep op een school daar.
Maar van de Poolse brug had ik echt nooit gehoord.
Dat klopt ook wel, want het oudste monumentje kwam daar pas in 1981 en toen was ik al weg.
Het is een in de muur ingemetselde plaquette met een heel eenvoudige tekst.
Niet erg mooi en als je het niet weet en je rijdt over die brug, dan zou je het absoluut missen.
Het werd onthuld, in 1981 dus, door de Poolse ambassadeur.
Die onthulde ook het bordje dat je hierboven ziet (en dat dringend aan vervanging toe is), van de Poolse brug.
In september 2014 was er de 70-jarige herdenking van de bevrijding en toen werd er een nieuw gedenkteken onthuld.
Duidelijker zichtbaar en mooier ook.
Het werd onthuld door de burgemeester van Terneuzen. Die zei bij die gelegenheid dat 'Net als de Canadezen ook de Polen onze bevrijders waren. Maar, zei hij, 'het leek af en toe een beetje een vergeten groep'.
De tekst vind ik mooi: Omdat de ouderen het nog weten, opdat de jongeren het niet vergeten'.
Die brug ligt op de weg naar Axel waar we naar toe gingen en daar stuitte ik meteen op het Kolonel Szydlowskiplein. Dat is een groot plein. Genoemd naar de bevelhebber van de Poolse strijdkrachten die ook Axel bevrijdden, waarbij veel Poolse slachtoffers vielen. Op dat plein is een groter monument te vinden.
15 opmerkingen:
Ja, dat is raar dat we dat niet weten. Goed dat je erover schrijft.
Dat Polen meevochten wist ik. Maar niet de details.die jij beschrijft
In Axel zijn ook Poolse oorlogsgraven op de begraafplaats.
Hier in Limburg zijn ook veel Polen achtergebleven. Die bleven na de oorlog om in de mijnen te werken.
Een indrukwekkende geschiedenis die ook moet worden verteld.
wat interessant om dit te weten, dat was mij niet bekend en heb er ook nooit zo van gehoord! ik realiseer mij steeds meer dat de 2e W.O. veel meer aspecten kent dan waar je meestal over hoorde of las! En dat geldt ook voor allerlei onderwerpen.
Ja en ik weet ook dat Szydlowski's vrouw in Axel is begraven. Zij was verongelukt in Dld. en de kolonel wilde niet dat zij daar werd begraven.
Hier wist ik ook helemaal niets van. Wat goed dat je hierover schrijft!
Bij ons in het dorp woonde ook mensen met een Poolse achternaam. Plaatselijk geschiedenis daar werd bij ons op op school ook niets aan gedaan, maar ik wist het wel van mijn vader. Hij kende verschillende Polen en vertelde daar weleens over.
Waarom leren we zo weinig over de recente geschiedenis? En juist wat plaatselijke details. Zou misschien beter wezen.
Zeker een mooie tekst op de tweede herdenkingsplaat!
Gek toch dat je over de Poolse bevrijders zo weinig hoort, ze waren er wel degelijk. We zien altijd maar die Canadezen op hun tanks. Goed dat je dit onder de aandacht brengt.
Gek dat daar zo weinig aandacht aan besteed wordt. En ja, als kind accepteer je de dingen gewoon zoals ze zijn en denk je niet na over vreemde achternamen.
In de geschiedenis hebben de Polen een ondergeschikte rol toegedeeld gekregen voor wat betreft de bevrijdng. Het waren altijd "De geallieerden" waarover gepraat werd. Maar wat ik nog steeds de tragiek vond en vind is dat de Polen zeer actioef betrokken geweest zijn bij de bevrijding van Europa, om vervolgens terug te kunnen keren naar een vaderland dat bezet werd door het Sovjetleger. Geen wonder dat heel veel soldaten ervoor kozen om 'in ballingschap' in het buitenland te gaan wonen (en werken) .
Ik ben geboren en getogen in Midden Drenthe en bij de bevrijding daarvan is een grote rol gespeeld door een Fraqnse SAS-compagnie, maar dat kom je in de geschiedenisboeken ook nauwelijks tegen. Dat leerde ik pas op de lagere school in 1955 bij het vieren van 10 jaar bevrijding; er waren toen vertegenwoordigers van dat Franse bataljon uitgenodigd en er is toen een gedenksteen onthuld die nog steeds deel uitmaakt van het bevrijdingsmonument in het centrum van Westerbork.
Ha Bertiebo,
ja mooi... die spreuk: Omdat de ouderen het nog weten, opdat de jongeren het niet vergeten
Goed dat dat er staat en dat er aandacht aan besteed wordt.
Ik had ooit een vriendje nou ja... vriendje... van de kweekschool nog... die met zijn vrouw in Terneuzen woonde.
Naar Ruurlo verhuisd. Vonden ze blijkbaar warmer??
Prettig weekend, Marlou
Een reactie posten