Over poppen en een droomster

 

Dit vind ik zo leuk, een heel sympathieke manier om aan te geven dat je niet op de stoelen mag zitten. 

De stoelen bevinden zich in het Luther Museum in Amsterdam. 

Ik was een keer eerder in dat museum, ben dol op die kleinere musea. 

Toen liepen we er toevallig langs en ja, daar is de museumkaart weer eens, we gingen even kijken. 

Ik vond het toen al mooi, vooral vanwege het gebouw. 

Ooit in 1772, gebouwd als Luthers oude mannen-en vrouwenhuis. 

Behalve het gebouw dat de moeite waard is, worden er soms speciale tentoonstellingen gehouden en deze keer was dat het geval.

Een tentoonstelling over Lizzy Ansingh ( 1875-1922) en haar werk. Ons bezoek was nu dus geen toeval

Kijk hier zie je de kunstenares in haar atelier. Op een zelfportret dat ze maakte in 1922. 

Ansingh maakte deel uit van de 'Amsterdamse Joffers', een groep vrouwelijke kunstenaars die samen- werkten in een,  tot dan toe voornamelijk door mannen gedomineerde wereld en succes en erkenning kregen. 

Ansingh was in die groep zo'n beetje de spil. Zij kwam zelf uit een kunstenaarsfamilie, haar tante bijvoorbeeld, was Thérèse Schwartze. 

Lizzy was gefascineerd door poppen. Ze verzamelde ze, schilderde ze . 

Met die poppen maakte ze zich een geheel eigen wereld. Ze schilderde veel meer hoor, ze maakte ook landschappen en prachtige portretten. Zoals dit portret van haar vriendin Anna Gijswijt, 1906

Maar de poppen bleven het belangrijkst. 

Oh ja en in de gang hangt nog mooi werk van andere Joffers. Bijvoorbeeld een prachtig schilderij van Coba Ritsema (1876-1961) getiteld Liggend Naakt. Heel bijzonder voor die tijd. Zo'n werk van een vrouw.

  Enfin,  je ging er zo naar binnen:

N.b.: De tentoonstelling is niet meer te zien, het Luthermuseum wel.  

Ik zag toen ik er was dat er van de Joffer Coba Ritsema een tentoonstelling zou komen in het Frans Hals Museum in Haarlem. 

Die tentoonstelling is nu en duurt nog tot maart.  Ik ben snel deze keer en zal er morgen iets van laten zien.