Vanmorgen zong iemand een stukje van Quand le Soleil en wij wisten meteen dat het een liedje was van Lucille Star. Frits dacht ook wel dat wij dat plaatje hadden en ging op zoek. En nu zitten we dus onze oude plaatjes te draaien.
De leukste vind ik die van de vroege jaren zestig.
Het mooie is natuurlijk dat er allerlei herinneringen naar boven komen. De platenzaak (Sonora in Terneuzen) waar een plaatje 3,95 kostte. Hoe dat pick-upje er uit zag. En m'n kamer. Hoe verliefd ik was ten tijde van San Francisco. Ook nog een plaatje dat ik toch echt nog eens terug moet geven aan vriendin S.: Barry McGuire: Eve of Destruction.
3 opmerkingen:
Dat liedje heet The French Song.
Dat lijkt me een heerlijk programma, echt iets voor de zondagochtend, en door wat je schrijft komen er bij mij ook allemaal herinneringen boven, aan die oude radio, met dat groene lampje, waarmee je goed op de zender kon afstemmen, aan in het donker luisteren naar de piraat en aan die oude liedjes ,Françoise Hardy, de Beatles, Nina Simone...Dank je wel Bettie!
ik weet nog precies hoe jouw pick-up eruitzag!
Een reactie posten