Mijn kitscherige kant kwam weer bovendrijven zoals je ziet. Ik had Her Majesty al in Nederland gespot, maar toen had ik me nog kunnen beheersen. Met moeite hoor, want ze stond er ook in het lichtgeel en lichtblauw. Dus dat was een bijna bovenmenselijke krachtsinspanning. Het mooie is dat ze zeer queenerig wuift met haar handje. Als er tenminste genoeg zon op haar handtasje valt. Dan wuift ze, het is geweldig. Ze staat nu ook naar me te wuiven, want de zon schijnt. Ik zag haar dus in Londen weer, maar vond haar nog steeds te duur. Zelfs duurder dan in Nederland. Geheel onverwacht kwamen we terecht op een rommelmarkt in Hackney en daar stond ze, voor minder dan de helft van de prijs. Nog in haar plastic doosje. Ja toen ging ik voor de bijl, dat snap je!
En dan die handkerchief. Dat vind ik trouwens een prachtig woord. Je moet het maar eens langzaam zeggen: handkerchief. Ik zag hem en dacht dat is nou echt jaren vijftig. Het is inderdaad Fifties en wel een bekend ontwerp van iemand die Joyce Badrocke heet, ontdekte ik later.
2 opmerkingen:
Prachtig en dat ze ook nog zwaait!!! lol
geweldig! kun je geen filmpje plaatsen?
Een reactie posten