Dierenarts

Het meisje dat onze zieke Mac en ons gisteren ontving in de dierenartspraktijk bleek de dierenarts zelf te zijn. Ik had gedacht dat ze een stagiair was en net van de middelbare school af. Het liefst had ik hier een foto van haar geplaatst, want wat een schatje. Zo lief, maar ook doortastend en goed  denk ik. Want vanmorgen waren we er weer en nu vond ze dat de oudere dierenarts van deze praktijk toch ook maar even moest kijken. Dat gebeurde en het bleek dat ze er hetzelfde over dachten. Dus had ze het prima gedaan. Dat vind ik altijd zo knap, van die jonge mensen die toch een grote verantwoordelijkheid hebben. En wat mooi om daar te werken. Toen wij er vanmorgen waren hoorden we dat er net pups waren geboren in de ene ruimte en in de andere ruimte ging een poes dood. We hoorden zijn baasje huilen en zagen hem met een leeg mandje weggaan. Leven en dood liggen ook hier dicht bij elkaar zei de assistente. En zo is het ook natuurlijk.
Met onze lieve Mac gaat het weer beter. Hij had hoge koorts en een groot abces. Maar gelukkig knapt hij op. Bijna vijftien is hij...