Broadway

Vorige week zondag verliet mijn man het huis, 's morgens om negen uur. Hij had een grote grijze rolkoffer bij zich.
En ik dacht: 'Als mensen hem nu zien gaan, zonder mij, denken ze vast dat hij me verlaat, of dat ik hem er heb uitgeschopt.'
Vervolgens bleef de luxaflex in de keuken tot laat in de zondagmiddag dicht. Het was rotweer, ik was de hele tijd boven aan het rommelen en had er niet aan gedacht die te openen . Toen ik eindelijk beneden kwam, dacht ik dat men dat ook wel een aanwijzing zou kunnen vinden. Dat ik zielig en alleen zat te snikken natuurlijk achter die luxaflex. Ha, enig gevoel voor drama is mij niet vreemd.
En ja hoor, toen ik later die middag de krant naar de buren bracht, werd me heel voorzichtig gevraagd of we misschien een reisje gingen maken. Want Frits 's morgens zo vroeg met die koffer....
We zijn niet uit elkaar en dat reisje was vorige week ook nog niet.
Nee, mijn man ging oefenen met zijn koor. Broadway. Een groot koor met 180 mensen. Ze gingen repeteren in een  grote bollenschuur, waar ze zo goed mogelijk de ruimte in de schouwburg hebben nagemaakt. Perfectionisten zijn het. Vandaar.
Volgende week zijn de voorstellingen. Vier maar liefst. Twee avonden en de zondagmiddag zijn al uitverkocht. Meer dan 800 kaarten per voorstelling. Alleen voor de zondagavond zijn er nog wat kaarten over.
Fantastisch toch, voor een koor. Maar ja, het zijn dan ook bijna geen amateurs meer. Niets wordt aan het toeval over gelaten en het wordt vast weer een geweldige show. Ik heb er echt zin in.
En die koffer dan? Nou,  daar zaten heel wat verschillende kleren in. Want er wordt tijdens de show maar liefst vijf keer van kleding gewisseld. Vandaar!