En John Boyne heeft me ook verrast bij alle boeken die ik daarna van hem las. Ik vond niet alles even goed, maar in ieder geval wel origineel en goed geschreven.
Dit boek is ook weer heel anders. Het is gewoon een spookverhaal en je leest het achter elkaar uit. Een spookverhaal, dat zie je niet zo vaak meer toch? Het speelt zich af in de tijd van Dickens in Londen en in een oud en zeer vervallen landhuis op het platteland. Nou, dan heb je al wat.
Als er van dit boek geen film gemaakt gaat worden zal me dat zeer verbazen. Want het is zo geschreven dat je het allemaal voor je ziet.
Eliza Caine wordt na de dood van haar vader gouvernante in dat Victoriaanse huis: Gaudlin Hall. Ze moet voor twee kinderen zorgen, maar de ouders zijn nergens te bekennen en al op het station wordt Eliza 'aangevallen' door een geest al weet ze dat nog niet. Er gebeuren meer beangstigende dingen. Eliza zoekt en vindt langzamerhand verklaringen. En aan het eind verandert alles dan weer. Precies zoals het hoort. Ja en meer kan ik er natuurlijk niet van vertellen.
Wel zal ik nog even de omslag van de Engelse uitgave laten zien. Die is ook oké, al vind ik de Nederlandse omslag beter.
De titelvertaling vind ik wederom niet zeer geslaagd. Maar ja, het lijkt wel of dat niet anders kan. Daar heb ik het al vaker over gehad.
2 opmerkingen:
Fijn, weer een leuk boek! Ik worstel me al weken door Het Puttertje heen, er lijkt geen eind aan te komen… Ik ga lekker deze lezen!
Ik ben geen Donna Tarttfan, Lidwien, dus aan Het Puttertje ben ik maar niet eens begonnen!
Een reactie posten