Bloemkool

Tja, die bloemkoolsoep van mijn schoonzus ...Waar ik het gisteren over had.
Laat ik eens beginnen met te vertellen dat ik zeker dertig jaar geen bloemkool meer heb gegeten.
Terwijl er ook een tijd was dat ik het iedere week at.
In die tijd namelijk, was het zo ongeveer het enige gerecht dat ik goed op tafel kon krijgen.
Ik was geen goede kok kan ik zeggen.
Mijn moeder kon heerlijk koken en deed het graag.  Door de week at ik,  hoewel ik al lang zelfstandig woonde, lekker thuis.
Makkelijk, maar ik leerde ik niks van. En als ik dan al eens belangstelling toonde en vroeg hoe het moest, zei mijn moeder altijd vaag: nou een beetje van dit en dan ietsje zo'. Ja, daar had ik niks aan, dat zette geen zoden aan de dijk.
Enfin, echtgenoot (al was hij dat nog niet)  woonde toen nog in Amsterdam en ik in Zeeuws-Vlaanderen. Hij kwam iedere vrijdag naar me toe en dan aten we... bloemkool. Als we niet uit eten gingen natuurlijk.
Iedere keer weer bloemkool. Met appeltaart als toetje. En op den duur was ik die bloemkool zo spuugzat dat ik het niet meer wilde eten. Nooit meer en daar heb ik me aardig aan gehouden. Later vond ik broccoli te vergelijken met bloemkool en veel lekkerder. Dus aten we vaak broccoli, maar niet zo dat het ging tegenstaan.
Ik heb trouwens nooit een hekel gekregen aan appeltaart, terwijl ik dat dus net zo vaak at als bloemkool. Beetje jammer eigenlijk.
Dus met die bloemkoolsoep van mijn schoonzus moest ik echt even slikken. Maar het was heerlijk. Ik heb zelfs het recept opgezocht. Nog niet gemaakt, maar dat gaat er beslist van komen.
Belangstelling iemand? Hier is het, klik