Kaarten en een kleine, treurige speurtocht

Wat was het warm, afgelopen maandag op de Noordermarkt (Amsterdam). Misschien daardoor wat minder druk.
Wij kunnen goed tegen de warmte, dus lekker snuffelen, dat was fijn.
Geïnspireerd door de warmte kocht ik een paar kaartjes.
Zo lekker ouderwets.
Eerst dit exemplaar, nog onbeschreven.
Op de achterkant niets dus, maar ook geen enkele aanduiding over de tijd.
Ik gok jaren vijftig, maar zeker weet ik het niet.

En daarna kocht ik er  nóg een:

Zelfde thema, maar  deze kaart heeft wél een beschreven achterkant.
Met een postzegel van 4 cent en verstuurd op 17 november 1937 vanuit Den Haag, naar Arnhem.
Een oma stuurt (net zoals ik dat af en toe doe) een kaartje aan  haar 'liefste kleine schat' Clairy Willy de Hoop.
En bijna 80 jaar later ligt dat kaartje, helemaal gaaf op een rommelmarkt.
Daar kan ik eigenlijk helemaal niet zo goed tegen, het IS geen rommel.
Ze stuurt haar meisje drie kusjes op haar wangetjes en hoofdje. Zo lief. Wat een vertederende kaart.

Maar het wordt  behalve vertederend, ook nog interessant, omdat oma tussen de regels door meldt dat er via de radio door Ank van Dijk met 'vader' gesproken zal worden. Dan zal vader waarschijnlijk zeeman zijn geweest (denk ik) en oma veronderstelt dat Clairy dat naar vindt.

Tja en toen werd ik echt nieuwsgierig.
Leve Google.

Clairy vond ik niet meteen,  maar waarschijnlijk oma wel.
Ik googelde op het adres van oma: van Reesstraat 27 in Den Haag.
De straat is er in ieder geval nog. Dus ik maakte al een plan om daar eens door te lopen als ik in Den Haag ben.
Toen zag ik dat er een Joods Monument is. En verder googelen leverde me op dat op nr 27 hebben gewoond:

Hartog de Hoop »

Rotterdam, 11 januari 1867

Sobibor, 30 april 1943

Gezinshoofd

Susanne de Hoop-Cohen »

Amsterdam, 16 augustus 1869

Sobibor, 30 april 1943

Echtgenote

Dat moeten ze zijn: Hartog de Hoop en oma Susanne de Hoop - Cohen. 

Beiden vermoord in Sobibor! 

Oma Susanne was 68 jaar toen ze het kaartje schreef. Ik kon alleen maar hopen dat ze in de jaren daarna nog heel erg heeft kunnen genieten van haar kleine schat. 

Dus toen  werd de kaart behalve vertederend en interessant, ook nog behoorlijk ontroerend. Ik kreeg er kippenvel van en een brok in mijn keel

Ik vond ook nog een advertentie, geplaatst door Mevr.  Susanne de Hoop:

• 
  -
  

  Het Joodsche Weekblad, 21 november 1941

Dus in 1941 waren ze nog in goeden doen. Vier jaar extra.

Ik zag dat het echtpaar twee zoons had,  Louis en Willem. Zouden zij de oorlog overleefd hebben?   En de kleine Clairy? Wat is er met haar gebeurd?


Nee, de vader van Clairy, Willem de Hoop,  is gestorven in Mauthausen, op 31 augustus 1942 in Mauthausen. Zijn ouders plaatsten een paar weken later een advertentie.



Zij hebben op dat moment misschien nog niet geweten dat  Clairy Willy en haar moeder Claire Elisabeth de Hoop- Emrik, toen al allebei waren vermoord in Auschwitz, op 12 augustus 1942.
Clairy was acht jaar oud, haar moeder vierenveertig.
Op de site van Joods Monument, waar ik al deze informatie vond, stond ook nog een fotootje van Clairy. Ze werd Pietie genoemd.

Hoe treurig. En hier zit ik met dat kaartje in mijn handen en kan eigenlijk aan niks anders denken.