Honolulu King (mijn boek van het jaar)

Zoals ik eerder vertelde, ook boeken die ik gelezen heb, noteer ik.
Sommige boeken zijn al geheel uit mijn geheugen verdwenen. Maar er zijn ook boeken die voorgoed in mijn hoofd zitten. Ik wilde geen top-drie maken, er zijn zoveel goede boeken en trouwens ook een heleboel slechte. Het is bovendien lastig omdat je de genres niet kunt vergelijken.
Maar er is één boek dat er dit jaar wat mij betreft echt uitspringt. Dus als ik een toplijst zou moeten maken stond het op 1. Zonder twijfel en waarschijnlijk ook langdurig.
Het is dit boek:

Wat een geweldig boek heeft Anne-Gine Goemans geschreven. Zo interessant en zo goed verteld. Zij is echt een verhalenverteller, dat denk ik. Maar ik las nog niet eerder iets van haar.
Ik had het boek al een hele tijd geleden aangevraagd, nog voor ons mislukte Thailand-avontuur. En het was nu pas beschikbaar. Dat zegt al wat.
Het boek staat ook in de Bestseller-60.
Ik had toen ik het wilde reserveren een gesprek met de schrijfster gehoord in Kunststof radio en meteen daarna wilde ik het lezen.
Het verhaal:

Een oude Indische man, genaamd Hardy (voornaam) Hardy (achternaam) is een Honolulu King, dat wil zeggen een lid van een Hawaimuziekband: Honolulu Kings
Hij is getrouwd met Christina die dement is en in een verpleeghuis zit. Hij runt een toko met Indische waar en kookt daar samen met zijn kleindochter Synne, die dol is op haar grootvader en hij op haar. Twee bandgenoten, George en Cok staan hem trouw terzijde.
Hardy wordt vrijmetselaar en binnen die beweging moet je een 'bouwstuk' schrijven. Dat doet Hardy en in dat stuk vertelt hij een ernstig geheim. Waardoor de andere leden van de loge in de problemen komen, want zij hebben gezworen nooit iets te zullen vertellen van wat er zich binnen de groep  afspeelt, maar dit is wel echt een zwaarwegend geheim. Gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Verschillende verhaallijnen: Nederlands-Indië, de Bersiaptijd, de Japanse bezetting, de haat tegen de Japanners, dementie, problematische relaties (van Synne), de vrijmetselarij.
Meer ga ik er niet van vertellen. Je moet het echt zelf lezen. Voor mij is het in ieder geval het boek van het jaar. En het leest ook nog eens als een trein. Ik moest ondanks de problemen ook vaak lachen. En soms bijna huilen.