Wat een verrassing

Wow... Wow...
Gisteren een dikke envelop bij de post. Uit Rusland. En wat denk je? Er zaten vijf onbeschreven Roodkapjekaarten in. En eentje beschreven. Daarvan had ik in eerste instantie niet eens in de gaten dat het ook een soort Roodkapje was, met een beetje goede wil dan hè. Dat was deze:

Olesya uit Moskou schrijft er op dat ik haar heb geïnspireerd met mijn collectie Roodkapjes op kaarten. En dat zij ze nu ook spaart. Dat ze mij er, als bedankje voor de ontdekking hoe leuk Roodkapjekaarten zijn,  een paar stuurt in de hoop dat ze in mijn collectie passen. En alvast een jaar gewenst vol vreugde, geluk en mooie ervaringen. Fantastisch toch! Echt, ik ben er superblij mee.
De kaarten zijn leuk en ik had ze nog niet, maar de gedachte dat iemand je dat zomaar stuurt is nog veel beter.
En ik ga ze lekker allemaal laten zien.

Ik zit er steeds naar te kijken. Zie steeds nieuwe details. En er valt ook nog wel wat uit te zoeken. Over de schilder van de laatste kaart bijv. : Isabel Naftel. Zij schilderde dit Roodkapje in 1862!
Die met het brilletje en het klein lieve wolfje, hoe leuk is die. Enfin, zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar ik heb geen tijd en moet op zoek. Naar Roodkapjes voor de verzameling van Olesya.

Ik ben op Internet gaan speuren en kwam op een site waar heel veel Roodkapje kaarten te koop zijn. Echt heel veel. En ik zag op die site dat Little Red Riding Hood,  nog niet zo makkelijk te vertalen is in het Nederlands. Of juist erg makkelijk?
Hoe dan ook, dit is die vertaling: Weinig Rode Berijdende Kap