Kleedt u zich maar uit!

Vorige week moest ik naar mijn huisarts en kreeg een verwijzing voor de huidarts. 'Vanwege een verdacht plekje' schreef mijn huisarts in de brief voor zijn collega.
Nu ben ik bij die dermatoloog al bekend door eczeem, maar dit was weer een ander verhaal.
Ik had een verwijzing nodig omdat verdachte plekjes anders zijn dan eczeem en de huidarts niet mag kijken naar eczeem als ik voor een plekje kom. En andersom. Wat mij totale onzin lijkt, maar ja, de verzekering eist het.

De dermatoloog is een schat. Sowieso. Heel erg vriendelijk, beleefd, geduldig en invoelend.
En geloof me, ik heb dat heel anders meegemaakt, in mijn lange carriere als eczeemmens.
Deze arts weet inmiddels dat ik een schijterd ben en houdt daar rekening mee.
Toen hij het plekje had bekeken en geconstateerd had, dat het gewoon kon blijven zitten, bekeek hij mij en vroeg voorzichtig: 'Was je ongerust?
Zou je het misschien prettig vinden als ik je even helemaal controleer?'
Zou je het misschien prettig vinden? Zo attent.

Het herinnerde me meteen aan die andere huidarts, lang geleden.
Ik had ook in die tijd eczeem. Bij vlagen ernstig en dat was beslist een vlaag.
Mijn rechterhand was het.
Die lag volkomen open, ik overdrijf niet, tot op het bot.
Het was lastig en ook ontzettend pijnlijk. Mijn trouwring zat er helemaal in gegroeid. Die moest weg en dat moest bij een juwelier gebeuren, want gewoon afdoen ging niet meer.
De juwelier sneed de trouwring door en dat luchtte al een beetje op. Maar alles was geïnfecteerd en er moest echt wat gebeuren. De huidarts dus.
We zouden een dag later op vakantie gaan, met drie nog jonge kinderen in de caravan.
Dus ik had het druk gehad met inpakken en wassen enzo.
Met die hand ging ik niet onder de douche, dus echt heel fris zal ik niet geweest zijn. Oude onderbroek aan, want al zo veel mogelijk ingepakt, zo eentje met het elastiek er half uit. Oude beha aan en zo gestresst als een kip.
Ik kon de dokter niet eens een hand geven. Die stak ik recht voor me uit in zijn richting.
'Kijk!'
Hij keek amper op van datgene wat hij aan het doen was.
"Kleedt u zich maar uit',  mompelde hij.
Wat? Kleedt u zich maar uit? Terwijl ik daar alleen kwam voor mijn hand?
Toch deed ik het, want ja een dokter spreek je niet erg tegen toch?
Wat een ellende was het met die hand en die onderbroek.
Nu is er een soort lampding dat in de huid kijkt en dat gaat best snel. Maar toen was het nog met het blote oog. Dat duurde heel erg lang en voor mijn gevoel nog langer.

Zou je het misschien prettig vinden?
Ik had een keurig setje aan deze keer, want sindsdien ben altijd voorbereid op 'Kleedt u zich maar uit'.
Altijd!