Marie Kondo

Vermoedelijk als allerlaatste blogger, misschien zelfs wel als allerlaatste Nederlander, las ik het boek van Marie Kondo.
En wat ik al dacht, is precies uitgekomen: het is niks voor mij. Helemaal niks.
Alleen de kaft, die vind ik erg goed bedacht.

Ontspullen, opruimen... Eigenlijk doe ik dat al uit me zelf. Want wat wel klopt is dat een opgeruimde kast, of kamer of schuur een opgeruimd gevoel geeft in mijn hoofd en dat is prettig.
Bovendien heb ik me al jaren geleden voorgenomen onze kinderen bij onze dood niet op te zadelen met spullen die ze eigenlijk niet willen, maar waarvan ze het evengoed moeilijk zullen vinden om die weg te doen. En het werk dat dat allemaal met zich meebrengt en het verdriet dat daar ook bij hoort, gun ik ze niet.
Ik spreek natuurlijk uit ervaring in dit geval. Wij hebben twee huizen moeten leeghalen en ik heb dat heel moeilijk gevonden. In het geval van mijn ouders, hebben we er bijna een jaar over gedaan. 
Dus sindsdien ben ik eigenlijk altijd al bezig met minderen van spullen. Maar ontspullen gaat me veel te ver.

Even terug naar Marie. En laat ik het dan alleen maar over het boeken hebben. Marie stelt voor allle boeken op de grond te leggen en me af te vragen of ik er blij van word. Allemaal even aanraken en me een kast voor stellen waar alleen maar boeken in staan waar ik blij van word.
Nou ja, ze geeft voorbeelden en is trots op zichzelf dat ze een boekenkast heeft met maar dertig boeken. Maar ik ben blij met mijn boekenkasTEN met honderden boeken. Dat geeft mij een fijn gevoel. Ik heb heus wel wat weggedaan en er komen nauwelijks nog nieuwe boeken bij. Maar het feit dat al die andere boeken er staan en dat ik ze op ieder gewenst moment kan pakken en inkijken. Dat vind ik heerlijk.
Daarbij ze staan niemand in de weg. Oké boeken verzamelen stof, maar eens in de zoveel tijd, ruk ik ze allemaal uit de kast. Maak de kast schoon, klop en zuig de boeken uit en zet ze weer netjes terug. Daarna weer dat supertevreden gevoel.En onze kinderen als we dood zijn? Die willen vast wel wat houden en de rest is zo in dozen gedaan en kan naar een kringloop. Geen werk.

Om kort te gaan Maries belangrijkste criterium (niet alleen bij boeken) is 'Word ik er blij van?' En ja dan zijn er naast boeken toch nog aardig wat spullen waar ik blij van word. Meer dan Marie wenselijk acht. Het zij zo.

Ps.: Er zijn ook nog heel wat spullen waar ik niet blij van word, maar die toch niet weg mogen omdat mijn man er blij van wordt. Tja...