Moederdag

Wat was ik vroeg aan de wandel vanmorgen. Het was heerlijk. Weinig mensen nog hoor om 06.15.  Een paar keer goeiemorgen en één keer 'Fijne moederdag, mevrouw'.
Dat was een beetje link van die man, want ik was misschien wel helemaal geen moeder en misschien was dat wel heel pijnlijk voor mij. Maar vooruit.... ik ben gelukkig wél moeder!
Het gevolg van die opmerking was dat ik steeds liep te denken aan de moederdagen van weleer.
Toen ik thuis kwam ben ik meteen gaan zoeken in de fotoalbums, want dit beeld zat in mijn hoofd.

Een moment in mijn leven dat ik zeer gelukkig was. Ook toen was ik me er van bewust en nam me voor het moment te onthouden.
Drie kinderen die hun moeder op bed cadeautjes komen brengen. Er zal ongetwijfeld een ontbijtje bij gehoord hebben.
Wat een prachtige herinnering.
Diezelfde moederdag (het was in 1992) gingen we mijn eigen moeder verrassen door haar mee te nemen naar de Zaanse Schans. Ik wist het niet meer, maar zag het op de volgende bladzijde in dat fotoalbum.
Toch had ik niet altijd zin in moederdag.
Soms wilde ik niet weg, maar gingen we toch moeder en schoonmoeder bezoeken.
Die herinnering heeft er voor gezorgd dat ik het voor onze kinderen geen verplichting wilde maken.
Er komt dus vandaag ook  niemand.
We vieren  verjaar-moeder-vaderdag op één dag met het gezin.
Maar een cadeau kreeg ik wel. Kijk:

Het handje van Anna en de voetjes van Noor en Jet.
Love  inderdaad.