Maar ja, het is een Gouden Boekje en naast oude meisjesboeken, verzamel ik ook de oude, Gouden Boekjes. Dit boekje, nr. 9 uit de serie, dateert uit 1949.
Maar Sambo wordt niet opgegeten, want hij geeft de tijger zijn mooie jasje.
Er komen nog meer tijgers en die krijgen als ze Sambo niet opeten, het broekje en het parapluutje en de pantoffels.
Maar dan krijgen de tijgers ruzie omdat ze alle vier de mooiste willen zijn. Ze rennen zo hard in een kringetje rond om elkaar in de staart te kunnen bijten, dat ze smelten. Dat wordt een plasje gesmolten boter. Sambo doet dat in een pot en met zijn kleren en de pot boter gaat hij vlug naar huis. Daar bakt zijn moeder pannenkoeken en ze eet er éénendertig.Vader Jambo eet er zeven en vijftig en Sambo het kleine zwarte jongetje at er honderd negen en zestig, want hij had heel erge honger.
Tja en dan is het nu de vraag (die mijn man stelde) of ik dit verhaaltje nog kan voorlezen aan mijn kleindochter en later aan mijn kleinzoon en mijn andere kleindochters.
Maar hoe moet je een klein zwart jongetje dan beschrijven. Ik bedoel het is toch een zwart jongetje. Zoals mijn kleindochter een wit meisje is? Of is de naam Sambo misschien beledigend? Dat zou ook nog wel eens kunnen.
Weet je, eigenlijk ergert het me dat ik niet gewoon onbevangen dit verhaaltje kan voorlezen. Ik heb het zelf vroeger ook voorgelezen gekregen en ik ben geen racist geworden.
17 opmerkingen:
Nee het kan eigenlijk niet meer. Het is een prachtig boekje maar ik zou het me ook afvragen. Als je zijn naam verandert klopt de naam van zijn moeder ook niet meer: Mam-bo. Zouden er aan bruine kindjes ook boekjes voorgelezen worden over roze kindjes? Wat is het toch allemaal ingewikkeld tegenwoordig.
Een boekje zal zelden of nooit beginnen met er was eens een klein wit meisje. Volgens mij zit het hem daarin. Als je de kleur helemaal niet benoemd, dan klopt het wat beter van beide kanten.
Ik zou het voorlezen, zonder terughouden. Want een donker mens, is een mens met een andere huidskleur dan wij. Maar altijd nog een mens. Ik erger me ook aan al die onzin van racisme-uitingen.
pfffff, ik word er af en toe zo geirriteerd door. We slaan echt door.
Maar wat een mooi boekje en een mooi verhaal. Vond t alleen zielig van die tijgers. ;-) fijne dag
Ik zou het boekje voorlezen met veel plezier maar absoluut zonder de huidskleur te benoemen...pik pikzwart...nee, wat mij betreft kan dat écht niet meer. Vroeger idd wel...Moriaantje zo zwart als roet.... Ik prijs mijzelf en de wereld gelukkig dat in deze tijd het besef is gekomen dat dit echt niet kan...het is gewoon niet lief naar de gekleurde medemens. Waarom wordt zijn huidskleur genoemd? Het heeft wat mij betreft geen enkele toegevoegde waarde...als je het gewoon over een jongetje hebt met eventueel een andere naam dan is het verhaaltje nog net zo leuk. Je kleinkind ziet op de tekening dat het een donker kindje is maar gelukkig leven we in deze tijd...het is een bekend iets...ze zal het gewoon zien als een kindje...dit is haar tijd (en later van je andere kleinkinderen)...zij groeien op in een multiculturele samenleving. Ik zie het als een enome vooruitgang van de wereld. Veel voorleesplezier!
Ah, de moderne dilemma's.
Je komt er met goed fatsoen niet meer uit. Pik-pik zwart zou ik niet meer durven voorlezen. Het gekke is dat ik bijvoorbeeld negerzoenen nooit geassocieerd heb met zwarte mensen. Ik dacht niet bij het eten van die dingen dat dat hetzelfde zou voelen als zoenen met een neger. Totdat men vond dat het een discrimenerende naam was. Nu denk ik altijd bij die koeken aan de mensen die zich erdoor gekwetst voelen. Heel verwarrend.
Maar terug naar je verhaaltje: ooo wat een parel van een verhaaltje! Zo vindingrijk is het jongetje en niet bang voor die wilde dieren. En dan ook nog eens lekker ondeugende ouders die er pannenkoeken van maken en het gulzig opeten. Kinderen zullen smullen van dit verhaal.
Ik ben het helemaal met KnutzEls eens.
Gewoon lezen ,vanuit je hart en goede gedachten ,niks mis mee ,ik heb bijvoorbeeld rood haar ,mag je daar ook niets over zeggen dan.....
Gewoon lezen. Tijgers trekken geen rode jasjes aan en ze smelten niet. En dat jongetjes eet zeker niet zoveel pannenkoeken. We worden gewoon gehersenspoeld op die overgevoeligheden.
Het zijn ook nog eens leuke tekeningen zonder die o zo vreselijk foute stereotypen, niets mis mee.
Gek is dat maar als er zou staan 'heel, heel bruin' in plaats van 'pik, pik zwart' is het opeens al minder moeilijk.
Vervang zwart eens door stoer of slim.
Het gaat helemaal niet om de kleur, het is gewoon een leuk verhaal, maar door de naam Sambo en pikzwart en Mambo zou ik eerder aan een Afrikaans jongetje denken dan een jongetje uit Azie. Maar ja..die tijgers vind je alleen in Azie. En zijn haar is sluik.
Het is tamelijk stereotype en gedateerd, maar in 1949 dacht men anders over huidskleur. Zo moet je dit boekje kenmerken dus daarom mijn suggestie.
Mijn zoon is stoer en slim namelijk. Net als mijn dochter.
Tja, het ineen zwart jongetje. Maar dat is verder niet van belang, denk ik. Hij wordt niet neergezet als zwart,dus dom. Nee, zwart en slim. Of, een jongetje en slim. Dus niks discriminerends, lijkt mij. Waarom voelen mensen dagtocht zo? Tja, Daar ben ik zo benieuwd naar. Las laatst dat iemand zich gediscrimineerd voelde, omdat vroeger iedereen aan haar krullenbol voeld. Nou, mijn nichtje is zo wit als wat en had een schitterende krullenkop waar ook iedereen aan voelde. Maar word je dan gediscrimineerd ? Nee toch.
Ik zou het boekje gewoon voorlezen en dan kan je, afhankelijk van hoe je kleintjes reageren, zelf een goede reactie geven. Dat lukt jou echt wel.
Onbevangen voorlezen. Met KnutzEls eens. Trouwens dan zou Pietepaf het circushondje ook niet meer mogen, want dan heb je weer andere actievoerders op je dak.
Ook ik groeide op met deze serie.
Hm, je zegt natuurlijk ook niet als het verhaaltje over een blank jongetje gaat, dat hij spier- en spierwit is. Er is tegenwoordig niks bijzonders aan een donkerhuidig jongetje, maar toen het boekje gemaakt werd kennelijk wel.
Maar al die zogenaamde discriminatie is m.i. onzin. Als wij werkelijk zo'n akelig racistisch land zijn, dan begrijp ik niet dat er zoveel gekleurde mensen hier per se willen wonen.
Natuurlijk kan dit. Hij is nu eenmaal zwart. Het leert je kinderen dat het leven kleur heeft. En wat een prachtig verhaal iedereen is jarlours op hem en wil hebben wat hij heeft. Wat een slim jongetje dat hij zijn leventje weet te redden door weg te geven wat hij heeft. Wat mijn betreft kan het. Een mening van een gekleurde vrouw
Leuk dat je dit boekje een review hebt gegeven. Het staat al tijden bij de kringloop en ik durf het nooit mee te nemen.
Volgende keer neem ik hem mee. Dan ga ik hem lezen voor mijn tweejarige waarin het "klein, slim jongetje met donkere huid" ofzoiets wordt.
Het is namelijk best weleens lastig om een boekje te vinden waarin een donker persoon zit.
De wereld is niet alleen maar blank, maar als boekje kan ik alleen maar Vaiana bedenken die wat donkerder is.
Een reactie posten