GlassFever, nog een keer

We verlieten het Dordrechts museum, maar zagen dit kunstwerk nog in de tuin. 

 Daarna wandelden we verder door Dordrecht, op weg naar de tweede lokatie van GlassFever: Huis van Gijn.
Mijn geboortehuis is er zowat naast en ik ben er vaak geweest.
Simon van Gijn (1836-1922) liet zijn huis,  met inrichting en al zijn verzamelingen, na als museum. En ik vind het echt een genoegen om daar rond te lopen.
Vooral ook omdat het huis in heel veel opzichten lijkt op 'mijn ' huis.
Kijk zo'n fonteintje zat ook in de gang in mijn huis. Ik was een kind, maar ik weet het nog precies.

We lunchten er ook, in museum van Gijn en in die lunchruimte was nog iets bijzonders te zien. Op het plafond:

Tijdens een verbouwing werd hier namelijk een 18e eeuwse plafondschildering ontdekt. In de 18e eeuw was dit de mooie kamer, maar die werd in de 19e eeuw overgeschilderd. Na verwijdering van witte verf en witsellagen kwam de schildering tevoorschijn.
De lasertechniek is nog niet zo ver dat alles weer te zien is, maar de verwachting is, dat dat binnen enkele jaren wél het geval zal zijn. Twee stukken zullen ontbreken, want daar waren ooit een trapgat en een hijsluik gemaakt.
Ik vind dat zeer interessant. En wat lijkt het me spannend om zo'n beroep te hebben.
Maar goed, we gingen natuurlijk voor het glas.

En weer vond ik vooral de combi erg leuk, zo'n 19e eeuwse kamer met dit moderne glaswerk.
Dit vonden vriendin en ik allebei raar

 In de voeten van dit glaswerk zit namelijk as van verbrande boeken. Het is werk van Antonio Riello uit 2016 en het heet Ashes to Ahses Library. De as is bijvoorbeeld van Wuthering Heights en het Dagboek van Anne Frank.
Dus waarom zou je in 's hemelsnaam die boeken willen verbranden en de as in glazen stoppen?
Nee, dan vond ik het glas in de tuin een stuk mooier:

Wordt vervolgd. (Wees gerust, nog maar één keer).