Maar ik las het dus wel.
Het verhaal zoals op de achterflap beschreven:
In Eva's geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden.
Dertien jaar na die snikhete zomer die volledig uit de hand loopt, keer Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs in de kofferbak. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij deze keer de plannen bepaalt.
Het boek telt 480 bladzijden en ik las het achter elkaar uit. Dat zegt wat over de vertelkunst en de stijl van Lize Spit. Erg goed geschreven. Knap!
Ik ga het boek echter niet herlezen, dat weet ik nu al heel zeker. Want het verhaal en de gebeurtenissen zijn akelig. Het is hard en het is somber. Ik word er somber van, het zeurt in mijn hoofd. Zelfs de omslag vind ik naar. Dus...
En misschien heel stom en struisvogelig, maar de wereld is al naar genoeg zonder fictie. Echt meer dan naar genoeg. Het is niet zo dat ik alleen maar vrolijke boeken lees, helemaaal niet. Maar dit was echt heel erg vond ik.Deprimerend, ondanks de humor die er ook in zit.
11 opmerkingen:
Dat is ook wel één van de redenen dat ik twijfel om dit boek te lezen. 'k heb het niet zo met deprimerende en sombere boeken.......
Ik herken,wat je beschrijft. En laat dit boek gewoon liggen
Ik denk dat ik het toch ga lezen :-) Ik las ook heel graag het boek 'knielen op een bed violen' Ik vond het knap geschreven, machtig goed zelfs, ook al was het verhaal deprimerend en had ik de hoofdpersoon wel -tig keer door elkaar willen rammelen. Na zo'n boek heb ik wel een leespauze nodig, heb ik behoefte aan luchtige tijdschriften of een lekker spannende thriller.
Ik begrijp je wel. Ook bij mij blijft het dan lang hangen in mijn hoofd en dat wil ik eigenlijk niet. Knielen op een bed violen vond ik prachtig en niet echt deprimerend. Ik ben misschien wat meer gewend aan die zware geloven omdat ik er in Nederland midden in woon.
Inge, maar Knielen... vond ik ook een prachtig boek. Niet deprimerend. Maar dit was anders op de een of andere manier. Ik ben benieuwd wat je er van vindt!
Ik ken het boek niet, maar soms sla ik ook wel eens een boek dicht of sla een krantenartikel over omdat ik het even niet kan handelen.
Aan de andere kant is het soms ook goed om weet van dingen te hebben.
Soms is het ook hoe je stemming staat.
Knielen op een bed violen en het vervolg Margje vond ik prachtig.
Lieve groet,
Gerry
Dit boek ga ik zeker niet lezen. Knielen vond ik vreselijk, ik ergerde me zo aan die vader.
Dat is een goede recensie. Al die narigheid, daar lees ik niet voor. Ik wil mijn gedachten verzetten en ontspannen.
Poeh ik ga hem ook maar niet lezen....XX Esther
Ik ga het ook niet lezen. Als ik een boek lees, leef ik altijd helemaal mee met het verhaal. Van een somber boek loop ik dagenlang met een onrustig gevoel.
Gekocht op de rommelmarkt maar nog niet durven beginnen :)
Een reactie posten