Vijfenzestig moet je vieren!

Er was taart, er was champagne er waren drie baby's, er was een klein meisje en er waren vijf kinderen en een man...
Om te vieren dat ik vijfenzestig werd en mijn man precies een week eerder zevenenzestig was geworden, om dat allemaal te vieren dus, waren we in een huis ergens in Twente.
Ik weet nu al niet eens meer hoe het daar heette, was ook totaal onbelangrijk. We hebben nauwelijks iets van de omgeving gezien.
Het was een zeer groot huis, dat was wel belangrijk.
En dat het supergezellig was, zo met z'n allen bij elkaar, dat was het allerbelangijkste.

Er werd gefietst, hardgelopen, gezwommen,  gewandeld, getennist,  gekletst, gehuild (alleen door de baby's hoor), getroost, gelachen, gekookt (dochter en schoonzoon), gebakken (schoondochter en zoon) en gegeten, er werd nog meer taart aangeleverd ( jongste zoon) en we hadden het goed.
Moe zijn we ook, ik denk allemaal wel.
Het is toch een gedoe, met alles wat mee moet en waar aan gedacht moet worden en niet te vergeten de gebroken nachten. 
Maar het was fantastisch, echt waar. Ik denk dat iedereen zo wel vijfenzestig zou willen worden.

De foto's van het gezin werden gemaakt door oudste zoon, die er zelfs aan had gedacht om zijn statief mee te nemen.
Ik ben er heel blij mee, er gaat er vast wel eentje vergroot en in een lijst geplaatst worden.
(Vooral ook omdat mijn eigen kleine fototoestelletje geen goede foto's meer maakt. Ik wel, ik had hartstikke leuke momenten gefotografeerd, maar dat ding dus niet, helaas).
We kregen ook nog een cadeau, maar daar over een andere keer.
En vandaag? Vandaag gaan we heel erg nagenieten en bijkomen!