Kinderstoel

Toen mijn dochter en ik laatst in Rotterdam waren, zagen we een mooie, oude en prachtig opgelapte kinderstoel.
'Kijk' zei ik, 'zo'n stoel zou ik nou wel willen hebben'.
Ja, we hebben natuurlijk vier kleinkinderen die hier regelmatig zijn. Drie daarvan kunnen nu nog niet echt zitten, maar dat gaat niet lang meer duren.
Ik informeerde nog even naar de prijs en die was 300 euro. Echt waar! En hij was al verkocht ook.
Toen onze kinderen klein waren hadden we een Tripp-Trappstoel. Klik.  Dat was even een investering toen, maar we hebben er drie kinderen lang veel plezier van gehad. Onze kinderen kwamen om de drie jaar, dus zodra er eentje uit was, kon de volgende er in.
Daarna ging de stoel naar een collega die twee kinderen had en zij gaf hem weer door aan een andere collega die ook twee kinderen kreeg.
Drie jaar geleden vroeg ik hem terug voor Anna en daar staat hij nu nog steeds. Volop in gebruik. Leuk vind ik dat. Acht kinderen al, die onze stoel hebben gebruikt.
Inmiddels zijn er nog twee tweedehands Tripp-Trappen bijgekomen in dat gezin. Die stoelen zijn ijzersterk.
Nu wilde ik voor hier in huis een kinderstoel.
Natuurlijk kan ik zo'n Ikeastoel kopen, makkelijk, licht en ook wel op te ruimen als de kinderen er niet zijn.
Maar ik vind het niks. Waarom weet ik zelf ook niet.
Een paar weken geleden snuffelde mijn man op zo'n FB-site met gratis op te halen dingen en daar stond een kinderstoel, zoals ik die eigenlijk in mijn hoofd had.
Zo eentje die gewoon in de kamer kan blijven staan, zonder dat ik me er aan ga ergeren.
Mijn man reageerde meteen, was de eerste en mocht de stoel halen. Was ook nog eens gewoon in onze wijk.
Kijk, dit is 'm, ongeveer zoals die dure stoel die we in Rotterdam zagen:

Je ziet het, de stoel kan nog wel een schuurbeurt en een verfje gebruiken. Zachtblauw pas niet helemaal bij ons.
Maar verder is hij perfect. En ben ik er gewoon hartstikke blij mee.  Dankjewel lieve onbekende buurtgenoot! 
En eh... dit is ook deeleconomie. Toch?