Michelangelo

In Brugge ben ik echt heel vaak geweest. Ik kom er nog steeds graag en zie er iedere keer weer iets anders.
Vooral buiten de echte toeristenplekken om.
Maar deze keer bezochten we toch een toeristenplek, namelijk de Onze-Lieve-Vrouwe-Kerk.
Dat kwam door onze schoonzoon.
Hij is helemaal niet museum-achtig, maar dit beeld van Michelangelo wilde hij heel graag zien.
Hij had de film The Monuments Men gezien, waarin het beeld voorkomt.
Hij had in Rome de Pietà van Michelangelo gezien en nu wilde hij dit beeld ook zien.
De Madonna van Brugge.
Voor de volledigheid.
De vorige keer dat we in Brugge waren, ging het niet door, was de kerk niet open of zo.  Maar ja als je eenmaal iets in je hoofd hebt, moet het ook gebeuren, vroeger of later.
Ik ging mee. Ik houd van zulke dingen.
En daar was ze, de Madonna.
Ik vond haar prachtig, echt prachtig. Jammer dat we er niet dichterbij konden komen voor een echt goede foto.
En nu heb ik hetzelfde gezien als mijn schoonzoon, ook de Pietà in de Sint Pieter in Rome, ook de film (waarbij ik meer op George Clooney heb gelet dan op de beelden) en nu dus ook dít beeld. Marmer uit Carrara las ik en Michelangelo was nog tamelijk jong (in de twintig), toen hij het maakte.
Hij beeldde Jezus af alsof die zich los maakt van Maria, om de wereld in te gaan.
Dat was uniek voor die tijd. En Maria kijkt treurig. Alsof ze weet wat er zal gaan gebeuren.
De Brugse kopers gaven het beeld aan de kerk en bepaalden dat zij aan de voet van het beeld zouden moeten worden begraven.
Zo is het ook gebeurd en ze liggen er nog steeds.