Tja, dat bloedprikken... Daar hoort natuurlijk een uitslag bij.
Oh wat heb ik daar toch een hekel aan, dat je moet bellen voor een uitslag. Ik word er hartstikke zenuwachtig van.
Hoe dan ook, de uitslag was niet goed.
Na bijna een jaar, heb ik nu drie weken zonder het wondermiddel geleefd.
Ik had het gebruik ervan keurig volgens schema afgebouwd en wilde weten hoe mijn lichaam zou reageren.
Dat weet ik dus nu en dat was niet best.
Ik kreeg pijn in schouders, nek en armen.Niet in de benen, waar het allemaal begon dus. Niet een beetje pijn. Op een schaal van 1-10 vond ik het een tien.
En dus moet ik weer terug naar een hoge dosis. Dat een maand volhouden en dan weer afbouwen. En dat afbouwen duurt zoooo lang.
Maar ja, na het eerste pilletje dat ik 's avonds om acht uur nam, kon ik 's morgens al weer normaal opstaan en gisteren kon ik de kleindochters al weer aardig tillen.
Ik kan weer vrij normaal functioneren, een heel klein eczeemplekje dat zich ineens weer manifesteerde in die drie weken was trouwens meteen weg.
De voordelen wegen beslist op tegen de nadelen. Die dikke kop die nu natuurlijk weer terugkeert, neem ik voor lief, dan maar wat minder in de spiegel kijken.
Dus waarom ik dan toch de pest in heb?
15 opmerkingen:
Vervelend dat dit geneesmiddel zulke bijwerkingen heeft, maar het werkt wel, en dat telt. Zei mijn zwager na de zoveelste chemokuur .....
Helemaal niet fijn, maar je rot voelen en pijn hebben is veel erger. Je moet wel gewoon dagelijks kunnen functioneren zonder veel problemen.
Dat is dan minder, maar als het niet zonder gaat en verder is alles goed, dan maar met. Sterkte ermee.
Hoi Bertiebo,
wat een narigheid lees ik nu...
Overal vreselijke pijnen als je het medicijn niet slikt.
Ik heb met je te doen!
Ik snap, dat je helemaal geen zin in hebt om pillen te slikken, maar nu moet je toch, potverdikke.
Hou je haaks! Slikken die pil en gewoon pijnvrij verder leven...
Groetjes en alvast een prettig (pijnvrij!) weekend!
Marlou
.
Het niet normaal lichamelijk kunnen functioneren zonder medicijnen lijkt me net zo frustrerend als vervelende bijwerkingen van dezelfde medicijnen. Maar ik snap dat de keuze snel gemaakt is.
Ik heb geen enkel verstand van medische zaken of medicijnen, hoor alleen wel eens wat, maar bestaat er op den duur de mogelijkheid dat je op een soort van onderhoudsdosis min of meer pijnvrij kunt leven? Of is het alles of niets?
Bijwerkingen zijn nooit leuk maar je moet inderdaad het ene tegen het andere afwegen. Ik hoop dat deze keer het afbouwen wel lukt. En geniet nu maar fijn van ravotten met de kleinkinderen! Fijn weekend.
Ik begrijp wel dat je er de pest in hebt. Hoop dat je nu zonder kunt wordt weer de bodem ingeslagen. Let op, je gaat er ooit een kei in worden om met zulke teleurstellingen om te gaan;-)
Wat een tegenvaller voor je. Dus nu moet de knop om, zodat je aan het idee went om mét medicijnen verder te gaan. Denk aan de voordelen, je hebt geen keus. Ik praat gemakkelijk, ik wens je veel sterkte met een focus op de leuke dingen!
Ik begrijp je Bettie... niet leuk... Veel sterkte meid!
Rottige aandoening, die dus nog niet is bestreden. Je zou willen/denken dat de prednison zijn werk had gedaan. Geef maar even toe aan de frustratie die volkomen begrijpelijk is. Daarna kun je weer dapper voorwaarts. Sterkte!
Ook ik snap best dat je de pest in hebt. Prednison is bepaald geen snoepgoed. Een oud-collega die een tia gehad heeft heeft eens gezegd dat het hem niet kan schelen welk pilletje hij moet slikken. En hij had groot gelijk vind ik. Als je ze nodig hebt: beschouw ze maar als je beste vriendjes, die rot pillen. Had jij dat zelf niet eens tegen me gezegd? XXX
Dat is toch ook best logisch, dat je teleurgesteld bent. Maar toch ook heel fijn dat het helpt.
Tja, als het helpt moet je ze slikken. Dan heb je eigenlijk geen keus. Maar dat het vreselijk vervelend is, is ook niet fijn. Ik wens je veel sterkte en geduld.
Ik begrijp je en ook jouw hekel om te bellen voor een uitslag...bleghhh..echt zo herkenbaar! Idd niet leuk dat je het nu weer moet gaan slikken maar aan de andere kant is het ook heel fijn dat het er is. Wat kan het leven toch dubbel zijn hé...ook dat herken ik!
dikke kus
Een reactie posten