Terug naar Arnemuiden

We landden op de markt, daar in Arnemuiden. Waar, precies zoals dat hoort, de kerk staat. Wel mooi altijd, vind ik. Zo'n kerktorentje. Met een klok. Net als die bomen waar ik het eerst over had, zo gewoon, zo vertrouwd in dit land en daardoor juist zo bijzonder.

Het was er erg stil, ik kon de klok van Arnemuiden niet horen luiden. Maar ik zag hem wel. En ook deze prachtige en heel bijzondere klok.

Je ziet een carillon in die toren, luidklokken (vreugde-en alarm) en je ziet een astronomisch uurwerk, daterend uit de zestiende eeuw.
Dat astronomisch uurwerk is echt prachtig en uniek in Europa las ik. Het bestaat uit een maanbol en een eb-en vloedklok.
De maanbol geeft de maanstand aan. Als de lichte helft helemaal zichtbaar is, dan is het volle maan.
En verder kun je de waterstand aflezen. Als de wijzer met de punt in het hartje staat, dan is het hoogwater in Vlissingen.
Bijzonder hè. Dit is echt een kunstwerk, van Jan Dirckz. Coop. En gerestaureerd door H. Hoitsma in 1957.

De school was er niet meer.Vissers zijn er niet meer in Arnemuiden. En haven is er ook niet meer, een vissershaven bedoel ik. En de klok zal dus niet meer 'welkom thuis' luiden. Maar ZIJ is er nog wel.
Voor altijd mag ik hopen

Zo en hebben jullie nu het lied van de klok van Arnemuiden (Ding Dong) in jullie hoofd? Ik wel! Helaas!