IJsschotsen en oom Tom

Die ijsschotsen, van de laatste vorstperiode, die hebben er best lang gelegen. Even werd het een beetje warmer, maar toen kwam er weer opnieuw vorst en die schotsen zijn niet zo snel weg natuurlijk.

Hoe dan ook, ik moest iedere keer dat ik schotsen zag, denken aan het boek 'De hut van Oom Tom'.
Dat is een boek dat ik als kind letterlijk stuk gelezen heb en later op school heb ik er nog wel eens kleine stukjes uit voor gelezen.
Wat heb ik gehuild om sommige stukken, vroeger.
Het boek, geschreven door Harriet Beecher Stowe, is heel bekend geworden. Het heeft er heel wat toe bijgedragen dat de slavernij werd afgeschaft, uiteindelijk. In 1863.
Kijk ik laat zien waarom ik er bij die stukken ijs altijd aan dat boek moet denken.

Het is een lelijke, maar effectieve kaft, vind ik.
Je ziet Eliza wanhopig vluchten met haar zoontje.  Over het ijs. En als door een wonder bereikt ze de overkant. Eliza is een slavin en haar zoontje is zojuist door haar 'meester' die tot op dat moment altijd goed was voor de slaven, verkocht aan een slavenhandelaar. Omdat hij financiele problemen had.
Ik ga het boek nog eens even lezen. 
Het meest moest ik altijd huilen als het dochtertje van de meester dood gaat en dan wil Topsy, een heel jong slavinnetje zo graag een blonde haarlok van haar hebben.
En dat oom Tom, die bijna zijn vrijheidspapieren had, die niet krijgt omdat zijn meester voortijdig sterft.
Tom wordt dan weer verkocht en moet weg. De zoon van de meester belooft hem te komen halen zodra er weer geld is.
Dat gebeurt ook, maar dan is het voor Tom te laat. 
Verder weet ik het niet meer zo goed.
Eens kijken of het weer terug komt als ik het boekje herlees.