Marten en Oopjen opnieuw

Wat was het ontzettend druk afgelopen zaterdagmiddag in het Rijksmuseum. We waren daar om even te kijken naar de geheel opgeknapte Marten en Oopjen.
Ik heb even vlak voor de schilderijen gestaan en goed gekeken. Ik kon wel zien dat het stel mooier was geworden, vooral lichter en helderder vond ik ze.
Het zijn echter niet mijn favoriete schilderijen. Mooi genoeg om even te kijken, maar dat is het dan ook wel. Ik had ze ook al de vorige keer gezien toen ze net in  het Rijksmuseum waren aangekomen. Klik 
En dat vond ik eigenlijk wel genoeg.
Maar er waren nog twee redenen om toch te gaan. Drie eigenlijk.

De eerste reden was, dat er zo ontzettend veel reclame wordt gemaakt en dat er zoveel spulletjes zouden zijn in de museumwinkel, gebaseerd op Marten en Oopjen.
Dat vind ik leuk om te zien. Hoe er een soort hype gecreeerd wordt en hoe mensen daar naar kijken en gaan kopen. 
Ik ook hoor. Ik wilde perse deze Playmobiel poppetjes hebben én het Gouden Boekje dat voor de gelegenheid werd gemaakt.
En verder waren er sjaals, tassen, spelletjes, kaarten, bekers, boeken, kaarten, enfin noem maar op. Inderdaad veel. 

De tweede reden was dat er rond Marten en Oopjen een tentoonstelling is opgebouwd, genaamd High Society.
En dát was wel heel erg leuk om te zien. Een selectie van schilderijen waarop rijke, belangrijke mensen werden geportretteerd.
Een overzicht van vier eeuwen High Society.
Ik zal er later iets van laten zien.

De derde reden was dat ik het altijd heel erg leuk vind om in het Rijksmuseum rond te struinen. Er is altijd wat te zien en het verveelt nooit. Er zijn plekken genoeg en voorwerpen zat die ik nog nooit gezien heb. Er is zoveel. En als je er niks aan vindt, dan ga je gewoon weer.
We dronken deze middag ook een kopje thee in het restaurant en raakten in een langdurig gesprek met twee wildvreemde mensen naast ons. Dat is ook leuk. We zullen elkaar nooit meer zien, maar voor een kleine drie kwartier was het fijn.