dinsdag 27 maart 2018

Post

Zo leuk weer, dit.
Post van Marthy.
Een dikke enveloppe met daarin van alles en nog wat en een brief.
Wat is dat toch een verrassing! Je kunt zien wat er in zat, in die mooie zelfgemaakte enveloppe:
een prachtige botanische kaart, labels. een kabouterplaatje, zaadjes van juffertje in 't groen.
Dat plantje ken ik niet, of misschien ook wel. Ik zal het weten als het opkomt.
En dan het allerleukste van alles, die kaart die je ziet met dat matroosje achter het stuurwiel.
Il etait un petit navire staat er onder.

Marthy kon dat onmogelijk weten, maar die kaart is speciaal voor mij.
Vroeger leerde ik al Frans op de lagere school.
We waren er net mee begonnen in de vierde klas (groep 6),  toen ik ziek werd en een paar maanden thuis was.

Geelzucht had ik en ik moest in bed blijven.
Ik vond het niet heel erg, ik werd verwend thuis, kon de hele dag lezen. Ik lag op de  bank en 's avonds moest mijn vader me naar boven dragen, want bewegen mocht ook niet.
Mijn moeder sleepte boeken aan uit de bieb, die dan vervolgens wegens de geelzucht ontsmet moesten worden.
Ik luisterde veel naar de  (school)radio. Mocht geen zout, maar wel veel zoet en werd lekker verwend. Voelde me ook niet ziek al heeft mijn moeder later gemeld dat ik dat wel was.
Ik vond het alleen erg dat ik nu geen Frans had. Juist zo interessant.  



Die tekst 'Il etait un petit navire' van Marthy's kaart,  dat is de titel van een liedje.
En dat was, na een paar obligate zinnetjes  zoals 'papa fume une pipe' en 'le rat est dans le canal', zo ongeveer het eerste Frans  dat ik leerde.
Hartstikke modern eigenlijk en zeker voor die tijd.
Het was ook wel een lieve juf, die uit de vierde,  die Frans gaf.  Ze kwam me ook opzoeken toen ik ziek was, met een cadeautje van de klas.

Dat liedje is nooit meer uit m'n hoofd gegaan. Ik zing het af en toe nog wel eens.

Nu zocht ik het op om te kijken of ik de tekst helemaal nog goed had. Daardoor kwam ik er achter dat er nog meer coupletten zijn en een refrein, zo grappig. Dat heb ik nooit geweten.
Ik heb ook niet geweten dat het een dramatisch verhaaltje is.
Dat leuke matroosje dreigt te worden opgegeten door de bemanning omdat er geen voedsel meer is. Ze hebben het al over de manier van koken en de saus.
Maar gelukkig, na een gebed tot de heilige maagd, springen er ineens vissen aan boord en eten ze die, in plaats van het matroosje.

Enfin, dit kaartje krijgt een ereplekje en Marthy ontzettend bedankt, echt superleuk!


17 opmerkingen:

  1. Marthy heeft telepatische gaven hoor dat heb ik al eerder gemerkt. Wat een bijzonder verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Toeval, dat zal het zijn. Maar wat een bijzonder toeval, om lang over te denken..... En blij mee te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat geweldig leuk. Wij hadden ook Franse les op de lagere school. Daar is mijn liefde voor die taal ontstaan.
    En het liedje ga ik opzoeken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik had nog nooit van dit liedje gehoord, dus heb even gejoetjoept:

    https://www.youtube.com/watch?v=Q0JRm_yw408

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Haha dat verhaal! Zo grellig weer en dat is dan voor kinderen. Het was toch wat in die tijd. Maar wat een fijne post en dan nog nostalgisch ook. Schot in de roos van Marthy.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Leuke verrassingspost is het toch altijd en wat een toevalstreffer, dat maatroosje. Mijn eerste Frans was (hoe kan het anders in het katholieke zuiden) het 'Onze vader'en het 'Weesgegroet', twee R.K. gebeden. Een liedje is toch leuker!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Bijzonder zeg...dat dit kaartje dan bij jou op de mat valt. Heerlijk deze post!! Lieve groet Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dat is een leuke verrassing als alles zo op zijn plaats valt.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Geloof het of niet, Bertie, ik kocht dit kaartje verleden jaar zomer op een Franse brocante speciaal voor jou omdat ik weet dat jij zo van kinder illustraties houdt. Ik wist natuurlijk niets van die Franse les, dat niet. Tot nu toe was het er niet van gekomen om de kaart te gebruiken maar toen ik nu in een keer verschillende enveloppen aan het vullen was die ik naar vriendinnen wilde sturen kwam ik de kaart weer tegen en wist meteen, die gaat naar Bertie. Dus zal ik dan toch een beetje telepatisch zijn.....?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee dat geloof ik niet, maar je bent wel erg attent en oplettend

      Verwijderen
  10. Heel leuk Bertie dat kaartje speciaal voor jou. Leuk verhaal. Ik mocht van Marthy ook een envelop ontvangen en daar zat ook een kaart in die echt hier moest zijn, grappig. Laat het binnenkort ook op mijn blog zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat bijzonder dat je nu net dit kaartje mocht ontvangen. Leuk om je verhaal erachter te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Oei, ik heb dat liedje ooit ook geleerd op school, maar wist niet dat het zo een gruwelijk verloop kende.
    Ik denk dat ik enkel de eerste drie strofes leerde, want die ken ik nog uit het hoofd. Ik ben nu ook de hele tekst gaan opzoeken en was even verwonderd als jij.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Het matroosje zegt me niets. Het verhaal over de geelzucht des te meer. Rusten en vetarm eten, ik gruw nog altijd van vetrandjes aan vlees, nooit leren eten.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat een leuke aanleiding voor een blogbericht!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik heb net Marthy's reactie zitten lezen: dit is ongewoon voorbestemd, hoor!
    Heerlijk, zo'n verrassende plof op je deurmat. Gelukkiger krijg je me niet. Marthy heeft je verwend en met recht (-:

    BeantwoordenVerwijderen