Post

Zo leuk weer, dit.
Post van Marthy.
Een dikke enveloppe met daarin van alles en nog wat en een brief.
Wat is dat toch een verrassing! Je kunt zien wat er in zat, in die mooie zelfgemaakte enveloppe:
een prachtige botanische kaart, labels. een kabouterplaatje, zaadjes van juffertje in 't groen.
Dat plantje ken ik niet, of misschien ook wel. Ik zal het weten als het opkomt.
En dan het allerleukste van alles, die kaart die je ziet met dat matroosje achter het stuurwiel.
Il etait un petit navire staat er onder.

Marthy kon dat onmogelijk weten, maar die kaart is speciaal voor mij.
Vroeger leerde ik al Frans op de lagere school.
We waren er net mee begonnen in de vierde klas (groep 6),  toen ik ziek werd en een paar maanden thuis was.

Geelzucht had ik en ik moest in bed blijven.
Ik vond het niet heel erg, ik werd verwend thuis, kon de hele dag lezen. Ik lag op de  bank en 's avonds moest mijn vader me naar boven dragen, want bewegen mocht ook niet.
Mijn moeder sleepte boeken aan uit de bieb, die dan vervolgens wegens de geelzucht ontsmet moesten worden.
Ik luisterde veel naar de  (school)radio. Mocht geen zout, maar wel veel zoet en werd lekker verwend. Voelde me ook niet ziek al heeft mijn moeder later gemeld dat ik dat wel was.
Ik vond het alleen erg dat ik nu geen Frans had. Juist zo interessant.  

Die tekst 'Il etait un petit navire' van Marthy's kaart,  dat is de titel van een liedje.
En dat was, na een paar obligate zinnetjes  zoals 'papa fume une pipe' en 'le rat est dans le canal', zo ongeveer het eerste Frans  dat ik leerde.
Hartstikke modern eigenlijk en zeker voor die tijd.
Het was ook wel een lieve juf, die uit de vierde,  die Frans gaf.  Ze kwam me ook opzoeken toen ik ziek was, met een cadeautje van de klas.

Dat liedje is nooit meer uit m'n hoofd gegaan. Ik zing het af en toe nog wel eens.

Nu zocht ik het op om te kijken of ik de tekst helemaal nog goed had. Daardoor kwam ik er achter dat er nog meer coupletten zijn en een refrein, zo grappig. Dat heb ik nooit geweten.
Ik heb ook niet geweten dat het een dramatisch verhaaltje is.
Dat leuke matroosje dreigt te worden opgegeten door de bemanning omdat er geen voedsel meer is. Ze hebben het al over de manier van koken en de saus.
Maar gelukkig, na een gebed tot de heilige maagd, springen er ineens vissen aan boord en eten ze die, in plaats van het matroosje.

Enfin, dit kaartje krijgt een ereplekje en Marthy ontzettend bedankt, echt superleuk!