Eindelijk

Gistermiddag ging ik met Odin op de fiets, nog even kijken bij Mevrouw Meerkoet.
Er was nog niet veel te zien.
Maar wel zag ik dat de beste,  brave Meneer Meerkoet twee grote eenden wegjaagde.
Die eenden waren veel groter dan hij zelf maar hij zat ze net zo lang achterna tot ze het eendenpad kozen.
Zeer beschermend en daardoor dacht ik dat het niet lang meer zou duren.
Maar te zien was er niets.
Het werd gistermiddag al wat minder koud en ook daardoor dacht ik dat ze nu wel echt snel uit het ei zouden kruipen
En daar had ik gelijk in.
Odin logeert bij ons en dus gingen hij en ik vanmorgen op pad om naar de meerkoeten te kijken.
Het was nog heel stil, negen uur. En geloof  het of niet... Ze zijn er.
Ik heb er vijf gezien, maar het zou best kunnen dat er nog eentje onder moeders vleugels zit. Er waren zes eieren geweest, had iemand me verteld. Kijk dan:

Ik heb echt een hele tijd staan te kijken, met mijn kleinzoon.
'Papa-vogel eten halen?', vroeg hij.
En dat was zo. Meneer Meerkoet heeft het nog steeds druk.

Ik ben gewoon trots op 'mijn' meerkoetenstel.
Het gaat me tijd schelen hoor, want het nest was niet voor mijn deur. Maar de eerste paar dagen ga ik zeker nog kijken.