Houtworm

Als je uit je ogen kijkt, zie je zo langs de weg, op een wandeling, de meest bijzondere dingen. Niet altijd natuurlijk, maar toch is er veel te zien.
Zo viel mijn oog op de paal die daar zomaar lag aan de kant. Ik keek eens goed, want ik dacht eerst dat ik een soort fossiel zag. Of een heel oude inscriptie... Een geheim teken van een geheim genootschap...

Heel raar vond ik en best mooi.

Er kwamen mensen langs, die kwamen kijken waar ik naar stond te kijken.
Zij wisten het in eerste instantie ook niet, maar gezamenlijk kwamen we toch uit op houtworm.
'Ik heb net een heel  mooie, oude kast weg moeten doen' , vertelde de vrouw. 'Daar was ik helemaal niet blij mee,  maar er was geen redding meer mogelijk'.
Ik leefde met haar mee, maar toch vond ik het mooi.
Ik had de stok best in mijn tuin willen zetten, maar voor de zekerheid deed ik dat maat niet.
Ik vraag me nog steeds af, waarom dat ding er lag, daar midden in de polder. De volgende dag was-ie weg!