Naaidoos

Toen mijn vader was overleden en mijn moeder tegelijkertijd in een verpleeghuis werd opgenomen, was het mijn taak om het huis van mijn ouders leeg te ruimen. Met Frits samen hoor.
We hebben daar bijna een jaar over gedaan. Ik vond het heel erg moeilijk. Zelf zat ik niet echt op spullen te wachten,  maar ieder dingetje was een herinnering.
Dus er ging eens een schilderijtje naar mijn vaders broer. Er ging wat naar de hulp; onze kinderen waren nog vrij jong, maar ze kozen toch wat uit. Er ging heel veel naar het verpleeghuis, niet naar de kamer van mijn moeder, maar in het algemeen. De kleding naar het Leger des Heils. Er kwam een opkoper. Er waren dingen die ik zelf wilde houden en veel ging gewoon weg. Het was echt moeilijk.
En toen kwam mijn nichtje Gerda. Zij is een dubbel familielid. Haar vader en mijn moeder waren broer en zus. Daardoor zijn wij nichten. Haar moeder en mijn vader waren neef en nicht en daardoor zijn wij achter/achternichten.
Er moeten dus heel wat gemeenschappelijke genen zijn en dat klopt ook wel. We ontdekken nu nog steeds heel vaak dat we iets hetzelfde hebben. De laatste keer bijvoorbeeld dat we allebei niet van bossen houden.
Gerda heeft haar ouders heel jong moeten missen  helaas. Zij is ook enig kind.
Zij woont in een heel groot huis, met een soort voorhuis. Daarin nog meubilair van haar eigen ouders, veel foto's, servies enz. Een klein en heel mooi museumpje. Altijd als ik daar ben ging ik even in die kamer zitten. Om me te laten overspoelen door herinneringen. Voornamelijk haar herinneringen, maar die veelal ook de mijne waren.
En ook deze naaidoos stond er en de ets die je er achter ziet staan hing er.

Die had Gerda meegenomen uit het huis van mijn ouders. 
Ik was blij dat ze dat deed toen, want ik wilde deze zaken zelf niet , maar zo werd het in ieder geval niet weggegooid.
En nu, na bijna twintig jaar, bracht Gerda wat spullen terug. Ze is bezig haar voorhuis leeg te halen.
De ets hangt inmiddels weer hier en ik snap niet dat ik hem ooit kwijt wilde
De naaidoos staat dus ook weer hier. Ik vind hem (of is het haar) prachtig, maar wat moet ik er mee? Er zitten nog wat spullen van mijn moeder in.

Mijn schoondochter zou het ding vast leuk vinden, maar zij heeft geen ruimte. Mijn dochter wil niet en jongste zoon al helemaal niet.
En ik? Ik zit weer met hetzelfde probleem: wat-moet-ik-er-mee-maar-ik-wil-het-niet-op-de-rommelmarkt.
Dus hier staat-ie weer en over een week ben ik er zo aan gewend dat-ie nooit meer weg kan.Dat zal je zien!