Wat ook altijd leuk is...

Wat ook altijd leuk is, dat is af en toe eens even niet naar de kunst kijken, maar naar de mensen in het museum.
Je hebt de kletsers, dat zijn de mensen die luid en duidelijk aanwijzingen geven aan hun partner, die daar dan ook luid en duidelijk op ingaat.
Je hebt  de detailzoekers. Zij staan zo dicht mogelijk met hun neus op het schilderij en bekijken ieder lijntje, lijkt het wel. Misschien zijn het zelf tekenaars of schilders en willen ze er iets van leren.
Je hebt de luisteraars. Die krijgen een rondleiding en knikken ten teken dat ze het hebben begrepen en gezien. En als ze naar een audiotour luisteren, ook dan knikken ze.
Je hebt de mensen (meestal vrouwen) die met jou willen delen dat ze er erg van genieten.
Je hebt de snellerds (dat ben ik) en de langzamerds(zoals mijn man).De snellerds willen eerst een overzicht en gaan dan nog eens terug.
En je hebt kinderen. Die zijn verreweg het leukst.
Er zijn twee mogelijkheden: of ze houden er van, dat zie je.  Of ze vinden het helemaal niks. Ze moeten van hun ouders (of van de buitenschoolse opvang) en lopen rond met een gezicht van zeven dagen slecht weer.

Daar had dit meisje geen last van hoor. Ze was met haar oma en nam uitgebreid en volkomen op haar gemak de tijd om dit schilderij van Raoul Dufy te bestuderen

Zal ze het later nog steeds leuk vinden? Of haakt ze af als puber? Zal ze haar eigen kinderen een museumopvoeding geven?
We zullen het niet weten. Zeker is dat ze genoot. En ik ook. Van haar!