Totaal aantal pageviews

donderdag 7 februari 2019

Disclosing Decay

Toen ik in Beelden aan Zee was en nog onder de indruk van Zadkine, liep ik nog even verder Richting een buitendeur.
Ik wilde even kijken of je daar iets van Scheveningen zou zien.
Het was koud en het regende, maar ik ging toch.


Door de deur naar buiten kijkend , zag ik dit en ik dacht:  'Nog een beeld. Oh ja, we hebben nog niets gezien van de vaste collectie van het museum. We moeten echt nog een keer terug'
En ik liep door. Ik kwam op een soort terras terecht , in de regen en zag inderdaad Scheveningen:


Pas daarna keek ik naar het beeld. En keek en keek en bleef kijken.
In de regen en zonder jas,  stond ik daar een potje gelukkig te worden. Want Zadkine was mooi, maar dit beeld...
Ik weet niet waarom, ja, het is mooi. Maar ik had al zoveel moois gezien en toch deed dit me nóg meer dan Zadkine. Veel meer.
Ik zal wel nooit kunnen verklaren en zeker niet verwoorden waarom




Toen ik uiteindelijk wegging, had ik geen naam kunnen vinden van de maker. Terug dus naar de ingang om eens even te informeren. Niemand die het wist, maar wel wist iemand waar ik de naam zou kunnen vinden.
Weer naar het beeld.
Het is van Angus Taylor (1970) en het heet Disclosing Decay.
Het is gemaakt in 2008 en van steen en brons.

Eén ding is zeker: ik wil sowieso terug naar Beelden aan Zee en dan stoom ik meteen door naar dit beeld.


12 opmerkingen:

Kitty zei

Ik kan me het gevoel voorstellen Bettie. Ik heb dat gehad bij een prent van een Chinese priester in het Kröller Müller. Meerdere keren gezien en ik stond er vooral de eerste keer zowat bij te janken. En toen opeens, toen we er weer eens waren, was het verdwenen. Dat was echt schrikken. Het is in depot, maar wanneer het er weer uit komt...
Dit beeld is idd ook prachtig!

izerina zei

Wonderlijk he,zo'n gevoel,waar geen rationele verklaring voor is.Ik had het ooit bij een oud beeld van de godin Tara

Marlou zei

Hoi Bertiebo,

je hebt me helemaal om!
Ik heb een afspraak gemaakt met een vriendin om in de voorjaarsvakantie naar het Beelden aan Zee Museum te gaan.
Heb ook de titel gegoogeld: Disclosing Decay.
Het betekent: Openbaarmaking van verval.
Daar moet ik nog even diep over nadenken...

Groetjes van Marlou

nicole orriens zei

Het is ook wel een bijzonder beeld vind ik. Intrigerend. Ik kan me voorstellen dat je daar langere tijd naar kon kijken.

Ageeth Mooij zei

Het raakt mij ook in de zin van onthutsend en toch zo vol kracht.

Sjoerd zei

Soms heb je dat bij een beeld(je). Het past bij je of het past niet...

sjannesblog.com zei

Zeker een indrukwekkende kop, sterk met barsten.

Anoniem zei

Een heel knap beeld. Die barsten en die steen op zijn kop zetten me aan het denken. Zo heb ik het graag.

Marthy zei

Ik heb er nooit over nagedacht of ik beelden nou wel of niet mooi vind maar telkens als ik in dit museum kom zie ik mooie dingen die me aanspreken, zoals dit beeld bijvoorbeeld.

Ineke zei

Indrukwekkend!

Jeanne zei

Ja, het is een heel bijzonder beeld.
Het gezicht heeft een hele sterke uitdrukking.
Krachtig!

Marleen zei

De gezichtsuitdrukking is haast levensecht, erg mooi. Het maakt me wel nieuwsgierig in combinatie met de titel.