Nesjomme

 

Vanaf 2 januari te zien in de filmtheaters staat op de poster. Deze film wilde ik heel graag zien, ik had er over gelezen en al gereserveerd,  maar daar kwam dus even iets tussen. Hij was vorige week voor het laatst,  dacht ik,  in onze Cinema Oostereiland. 

Op dat moment zag ik mezelf nog niet zo lang stilzitten in een volle zaal. 

Gelukkig is er dan PICL en zo zag ik hem 's avonds in ons eigen thuistheater, gewoon op de bank. Echt een uitkomst! Win win. 

Een zeer bijzondere film. Gemaakt door iemand die ik niet kende, Sandra Beerends. 

Wat je ziet zijn heel veel geweldige beelden van Amsterdam, Joods Amsterdam, vanaf 1910 ongeveer. Dat alleen al was smullen. 

Wat een prachtige beelden blijken er nog te bestaan. 

De Joden, de haven, de gebouwen, de wegen en pleinen, het paleis voor Volksvlijt, Tuschinsky,  bekende Amsterdammers. De handelaren, de diamantbewerkers. 

Prachtig voor Amsterdammers, maar niet alleen voor hen . Ik dacht de hele tijd dat ik mijn moeder zag lopen of mijn grootouders. Had zomaar gekund.  

Enfin, dan zijn er dus een heleboel beelden,  maar dan heb je nog geen film. 

Beerends máákte er een film van,  een  verhaal, door die beelden van het Amsterdam van toen te verbinden aan het verhaal van een jonge, opgroeiende vrouw. Rusha. 

Fictie, maar zo goed bedacht!

Onder andere via de correspondentie tussen Rusha en haar broer Max die naar Nederlands-Indië is geemigreerd,  wordt het verhaal verteld. 

Het verhaal van de dreiging, van de opkomst van het nationaalsocialisme. Het leven...

Het gaat over de ziel van de stad en van het Joodse leven. Nesjomme betekent ziel. 

Ik vond het een indrukwekkende film qua thema en verhaal. Maar ook ontzettend knap gemaakt. Heel mooi ook verteld, door Rivka Lodeizen.