Hoera

Onze oudste zoon Bart en zijn vriendin Agnes kozen gisteren voor een geregistreerd partnerschap.
Ze willen pas later trouwen, met een feest en alles er op en er aan.
Nu moest, vooral met het oog op de komst van de baby, alles goed geregeld zijn, dus vandaar die keuze.
En als je er dan toch niets aan wilt doen, dan moet het ook zo goedkoop mogelijk.
Dus kozen deze twee partners voor deze manier. Die is namelijk gratis.

Het stel ging  in een soort ondertrouw en de beide vaders mochten getuige zijn van de registratie.
Ha en toen begon mijn ergernis. Want de beide moeders mochten er niet bij zijn van de gemeente. Dan moest er extra betaald worden. Zeer irritant. De moeders zouden in de gang van het stadhuis  moeten wachten. Grrrr.

Achteraf gezien, hadden ze allebei  nog een getuige kunnen kiezen, de moeders namelijk, dan was het nog steeds gratis en hadden de moeders er ook bij kunnen zijn.
Maar ja, dat hadden Bart en Agnes niet helemaal begrepen op het moment dat ze het gingen afspreken. Moest nogal overhaast, want in hun woonplaats was het niet meer mogelijk vóór februari en dan is de baby er al, dus moesten ze uitwijken naar Hoorn.

De partners sliepen bij ons de nacht tevoren en we wilden er met z'n allen een feestelijke dag van maken.
Dat begon dus met een gezellig ontbijt.
En uiteraard met something old, something new, something borrowed, something blue voor Agnes.

De ouders van Agnes arriveerden om kwart over acht met armen vol bloemen  en zo vertrokken we om half negen naar het stadhuis.
We hadden mazzel hoor, want Agnes, hoogzwanger, vroeg op haar allercharmantst aan de ambtenaar die ons kwam halen, of de moeders misschien toch mee naar binnen mochten.

De ambtenaar zei dat het tegen de regels was natuurlijk, maar dat ze in dit geval met de hand over het hart zou strijken.
En inderdaad, ze had een hart. Een groot hart, waar ze over streek.  Wat een aardig mens!

De 'plechtigheid' duurde in totaal nog geen tien minuten. Maar het was toch mooi en het was fijn om er bij te zijn.
Ook voor de foto's natuurlijk. Daar hadden die vaders geen tijd voor.

Dat was het, om tien over negen stonden we met het zojuist geregistreerde paar, weer buiten.
Overigens zonder registratie/trouwboekje.

Bart en Agnes hadden voor lekkere dingen gezorgd. Taart en nep champagne. Allebei heerlijk. Ik ben geen champagneliefhebber, maar dit vond ik wel lekker. En het bubbelde, zoals dat hoort, uitstekend.
Er waren slingers en ballonnen.

En cadeautjes natuurlijk.

Agnes' ouders waren nog nooit in Hoorn geweest. Het was heerlijk weer en dus brachten we nog een uurtje door in het mooiste gedeelte van onze stad. 
Bij de haven. En maakten zoveel foto's dat er met gemak echt een prachtige reportage kan worden samengesteld.Kijk eens wat een papparazzi

We lunchten samen thuis en later in de middag vertrokken de ouders van Agnes weer en het stel zelf ook.
Zij waren erg blij met deze dag, we hebben er allemaal van genoten.

En nu.... Alles is geregeld. Kamertje klaar, spulletjes klaar... Verlof ingegaan. 

Blijde verwachting!