Verzamelen

Ik dacht een tijdje geleden al dat ik de boekjes over  De Olijke Tweeling wilde verzamelen voor mijn spiksplinternieuwe tweelingkleindochters.
Dus toen mijn oud collega 'Geschenkenmientje' (die op verzamelgebied echt nog een stuk erger is dan ik) me meldde dat er een boekenmarkt was, hier vlakbij, ging ik er meteen op af. En ik had mazzel. In de eerste plaats was Mien nog ter plekke. Altijd leuk. En verder lagen er op de eerste de beste kraam een heleboel olijke tweelingen. Ik wil ze natuurlijk alleen met de illustraties van Hans Borrebach waar ik dol op ben. En ik kocht er vier.
Ik wil niet de hele serie, want eigenlijk vind ik de illustraties veel leuker dan de boekjes die niet veel voorstellen. En bovendien waar moet ik ze allemaal zetten. De serie telt 23 delen. 

Mien had haar slag al geslagen en we dronken samen gezellig een kopje thee. Daarna moest ik nog verder natuurlijk. Maar veel vond ik niet.
Mien noemde me nog een kringloop in de buurt, die ik altijd vergeet. Dus daar ging ik na de boekenmarkt ook nog even heen en vond zomaar vijf boeken voor mijn eigen verzameling.

Ah superleuk, toch? Vooral de meest linkse kaft.

Maar het allerleukste was dat er een oud-leerling in deze kringloop werkte. Een heel slim, leuk joch die gezellig een praatje kwam maken.
Ik volg af en toe een workshop bij zijn moeder en hij vroeg wanneer ik weer eens een workshop ga doen,  'dan kan ik u weer eens even bijpraten. Want u weet nog wel dat ik altijd zat te tekenen hè en ik heb een hele ontwikkeling doorgemaakt en als het dan om vijf uur klaar is, dan kunt u bijv. even wachten tot kwart over vijf, want dan kom ik thuis en dan laat ik het allemaal zien'.
Zo vertederend vind ik dat. Zo'n lang eind dat aan z'n oude juf z'n tekenontwikkeling wil laten zien.  Ik denk dat ik die kringloop nu niet meer zo gauw vergeet.

Dankzij Mien had ik een topmiddag!