Conny Froboess

Laatst kocht ik in een kringloop, dit kaartje. Afgebeeld is Conny Froboess.
Ik was denk ik elf en zat nog in de zesde klas van de lagere school, toen ik precies ditzelfde kaartje kreeg.
Via mijn vader, van een jonge vrouw die bij hem op kantoor werkte.
Het kaartje heeft jaren op mijn kamer gehangen en 't is dat er geen punaisegaatjes in zitten, want anders zou dit zomaar mijn kaartje geweest kunnen zijn.

Gewoon zo'n simpel kaartje... het brengt je meteen terug in de tijd.
Ik heb er geen foto van, maar ik zie toch mijn kamertje van toen (in Dordrecht)  voor me.
Ik zie de gordijnen, rood met witte visjes en waterplanten.
En de sprei op mijn bed, met zo'n strook eraan. 
Dezelfde stof, maar dan in blauw.
Een boekenplank er boven.
Ik zie mijn wekkertje.
Mijn rotantafeltje met glasplaat en een rotanstoeltje.
Een kastje met boeken en mijn poppenhuis.
En Conny dus aan de muur. 
Ze hing alleen maar op mijn kamer omdat ik dat wel interessant vond.  Ik was geen fan of zo. Ik was nog van niemand fan.
Conny... een teenager-ster.
Teenager, het woord alleen al. Ik wist amper wat dat was en een liedje van die Conny had ik nog nooit gehoord.
Later ja, toen kwam Zwei kleine Italiener, dat liedje ken ik.
Ze heeft het goed gedaan, Conny.
Ze bleef geen teenager-ster, maar werd actrice en een hele goeie ook als ik Wikipedia mag geloven. Eentje die veel prijzen won.
Ze is nu 72.  En ik... ik werd fan van Cliff Richard en daarna van de Beatles.