De koningin van de Jordaan

Na de rondvaart gingen we slenteren door Amsterdam, langzaam in de richting van het Concert gebouw. Fietsen in Amsterdam (als je durft natuurlijk) is fijn, maar wandelen ook! En slenteren helemaal. Je ziet natuurlijk details die je op de fiets mist. En je hebt wel eens leuke ontmoetingen.
Deze dame bijvoorbeeld,  zat op de stoep voor haar huis in de Jordaan. Ze zat te breien en er was niet veel meer nodig dan wat belangstelling voor haar breiwerk om haar aan de praat te krijgen.

Ze zat er heerlijk in het zonnetje en breide kleine sokjes. Voor poppen en voor beren. Ze liet zien hoe zo'n driehoekje omgevormd wordt tot een sokje.
'Kom even zitten, jongen',  tikte ze op de bank. Wat we deden.

'Ik woon hier al zo lang' zei ze. 'Ik ben geboren in de Jordaan en het is hier altijd gezellig. M'n dochter woont boven me, maar ze zorgen allemáál goed voor me hoor. Ik ga vaak ergens mee-eten of ze brengen me wat'.
Het klopte. Terwijl we er zaten kwam een buurvrouw vragen of ze kwam eten, want dan zou ze meer gebakken aardappeltjes maken.
Zelf bakte ze vaak pannekoeken, de allerlekkerste. 'Je moet er gaatjes in prikken, dan worden ze lekker krokant!'
Dat leek ons een goede tip.
'Als je nou nog-es komt moet je maar vertellen hoe het was met die pannekoeken en dan doen we een bakkie'. 

Ik keek eens wat beter naar de bank, daar zat zo'n koperen plaatje op.

Fietje Stubbe, koningin van de Nieuwe Leliestraat voor haar 90ste verjaardag. Aangeboden door de buuf en de buurtjes.
 Ze was dus nu tweeennegentig en dat zag je echt niet.

'Ja die bank, ik zit er vaak. Trouwens ze hebben me ook geschilderd. Dat schilderij hangt binnen, heel groot!'
Het gesprek kwam op het prachtige huis aan de overkant.
'Heeft anderhalf miljoen gekost', vertelde ze. 'er wonen nu mensen uit Gouda, maar erg aardig hoor. Het is sowieso altijd gezellig hier. Met roze zaterdag, nou dan zitten we klaar hoor, met z'n allen. Zo gezellig!'

'Wat voor sterrrenbeeld ben jij eigenlijk?', vroeg ze ineens.
'Leeuw' zei ik.
Ze knikte meelevend naar mijn man: 'Dat dacht ik al, een grote mond en zoooo'n klein hartje'.