Ciske de Rat

Foto gepikt van Antiquariaat Victoria

Dit boek hadden wij vroeger thuis. Ik weet het zeker. Toch,  hoewel ik veel boeken van mijn ouders heb bewaard, denk ik dat ik dit boek verwijderd heb, want ik kan het niet meer vinden.
Gelézen heb ik het boek heel vroeger in ieder geval wel.
Meegeleefd heb ik ook,  met Ciske. Echt meegeleefd.

Ciske Vrijmoeth,  die opgroeit met een moeder die aan de drank is en een vader die er niet is omdat hij vaart. Ciske die onhandelbaar is, maar gezien wordt door zijn meester. Ciske die een gouden hart heeft, vriendschap sluit met Betje en Dorus. Ciske die,  tot het uiterste getergd, zijn moeder een mes toewerpt waardoor ze dood gaat. Dan volgt het tuchthuis en later de oorlog.

Het boek verscheen in 1942.
Toen, ik denk zo'n beetje in 1985, verscheen de film. Met Danny de Munk als Ciske. En Herman van Veen als zijn meester. Ik weet nog hoe verbaasd ik er over was dat Herman van Veen meespeelde en niet eens met dat Herman van Veen toontje.

Weer heel wat jaren later was er de musical. Ik geloof dat we daar kaartjes voor hadden gewonnen. Ik vond het toen, zo'n jaar of tien geleden, een hele mooie musical. Met prachtige decors en geweldige muziek.
Ja logisch, die muziek is dan ook van Hennie Vrienten.
We kochten zelfs een cd en draaiden die voornamelijk in de auto. Heeeeel vaak.

Vorige week gingen we weer naar de musical,  die opnieuw op reis is en wéér met Danny de Munk.
Het was niet het plan, want musicalkaarten zijn erg duur en we hadden hem tenslotte al eens gezien.
Maar toen mijn man kaarten kreeg aangeboden voor 5,75, van de Parkschouwburg (ik denk omdat hij een relatie is via het koor en de zaal niet vol was op zaterdagmiddag), ja toen gingen we natuurlijk.
En ik vond de musical weer geweldig. Af en toe zeer ontroerend.
Ik bleek de liedjes helemaal uit mijn hoofd te kennen en moest me echt bedwingen om niet mee te zingen.
Ik weet niet welke Ciske wij hadden, er zijn er meer natuurlijk. Maar deze, dit kind was echt heel erg goed. Dat kinderen dat kunnen, zo kunnen spelen, daar sta ik iedere keer weer van te kijken als er ergens een kind meedoet.

En verder vind ik het bijzonder dat dit verhaal uit 1942 nog steeds boeit. En helaas ook nog steeds actueel is, als je het goed bekijkt.