 |
| Bron: Wikipedia |
We hebben hier in Hoorn meerdere prachtige kerken.
De bekendste voor mij is de Noorderkerk. Uit 1519.
Ik ben van oorsprong Nederlands Hervormd en toen wij in Hoorn kwamen wonen was dit de Nederlands Hervormde kerk. Tegenwoordig ben je dan lid van de Protestantse Gemeente.
Wij kwamen in die eerste jaren zeer regelmatig in de kerk. Onze kinderen zijn er gedoopt, alle drie.
Maar zoals het bij zovelen is gegaan, de klad kwam er in.
Het begon er mee dat onze kinderen gingen zingen in een kinderkoor, wekelijks in een Rooms-Katholieke viering. Natuurlijk gingen we dan mee.
Tja, we hadden het druk en één keer kerken per weekend vonden we wel genoeg.
Later hadden we veel meer tijd natuurlijk, maar het kwam er niet meer van en eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet of ik er eigenlijk nog wel bij wil horen.
Inzichten veranderen, geloof verandert.
Ik ben nog lidmaat, uitschrijven is blijkbaar nog een stap te ver.
Er gingen dus heel wat jaren voorbij, maar gisteren waren we opeens terug in de kerk, voor de allerlaatste keer.
De Noorderkerk is verkocht. De gemeente gaat elders verder kerken en er was een laatste dienst, met aan het slot een overgangsritueel. De paaskaars, een doopschaal, de oude bijbel en een avondmaalsbeker werden in processie overgebracht naar de nieuwe ruimte.
Die weg hebben we niet gelopen.
Maar de dienst maakten we mee: Niets is blijvend. Dat was het thema.
Ik zat daar en mijmerde. Over de drie dominees die we meemaakten, over de mensen die we er leerden kennen, over het feit dat er nu nog alleen oude mensen waren, over hoe het ging toen met de doop van de kinderen.
En ik vond het fijn om lekker mee te zingen met de gezangen en zowaar een psalm.
Ik telde net als vroeger de ruitjes en voelde de geschiedenis. Misschien was dat nog de sterkste emotie. Al die jaren dat hier mensen waren, luisterden, zongen, geloofden, rouwden, trouwden...
Zou het kunnen, dat je dat voelt?
10 opmerkingen:
Goedemorgen Bertiebo,
natuurlijk voel je al die emoties...
Dat is iets waar ík dan weer in geloof.
Ik vind die protestantse kerken zo saai...
De katholieke hebben meestal een heel museum in zich, daarom bezoek ik die als ik op vakantie ben.
Maar verder... wij zijn joods, maar mijn moeder zei altijd: "Ik ben pantheïst"
Dat zal ik nooit vergeten...
Dagdag!
groetjes van Marlou
.
Als je voor dit soort dingen gevoelig bent, dan voel je het. Het gaat om samengebalde energie gedurende lange tijd. Je kunt het niet (goed) verklaren, maar waarom zou je alles maar willen verklaren?
ik kan het zo gauw niet vinden, maar in het kerkkoor waarin ik zing, zingen we een lied waarin de zin: Waar nog de wolk gebeden hangt, van hen die ons zijn voorgegaan.Nou, die wolk heb jij denk ik gevoeld!
Mijn ouders waren ook Nederlands Hervormd, ik zelf voel me boeddhist...
Ik denk dat als je in een geloof opgroeied dat er door de jaaren ook dingen veranderen ,ik ben van huis uit R.K maar doe hier ook niks aan ,geloof zit in je zelf. Maar op een of andere manier voel ik me er toch ook mee verbonden .dus snap dat gevoel . Niks mis mee
Ik voel hetzelfde als Marloes en jij. Opgegroeid in het katholieke geloof, kinderen gedoopt en daarna er niet veel meer aangedaan. Maar als ik bij rouw en trouw in de kerk kom voel ik me toch weer een beetje thuis.
Als kind was ik bezeten van de kerk... maar dat ging snel over toen ik puberde. Waarin te geloven, weet ik niet. Ik ben een ongelovige twijfelaar. Katholiek gedoopt en opgevoed en gehuwd met een protestant, maar godsdienst is hier geen punt van discussie.
Nog steeds ga ik graag een kerk of kapel binnen. Voor de koelte en de serene rust.
Ik kan me helemaal aansluiten bij "de klad er in komen". Vroeger toen de kinderen klein waren gingen we nog wekelijks naar de kerk. De kinderen zijn gedoopt, communie gedaan, gevormd... ook wel omdat dat zo hoorde in onze opvoeding denk ik. Oudste is getrouwd zonder kerkdienst, jongste dan weer met. En ook al ben ik niet zo straf gelovig, het brengt toch wel sfeer zo'n kerk. Ik kan het gevoel niet echt beschrijven ... zal wel een overblijfsel van mijn jeugd zijn. Nostalgie?
Hier wordt de protestantse kerk binnenkort ook verkocht. Als we daarna nog naar de kerk willen, moeten we naar de stad. Net als jij sta ik ook nog steeds ingeschreven, Nederlands Hervormd, gedoopt, maar wel oecumenisch opgevoed ( mijn vader kwam uit een rooms katholiek gezin). Zelf brand ik kaarsjes bij Maria en kom zo nu en dan nog eens in de kerk ... Eigenlijk wel een beetje dubbel hè ...
In een kerk zit ik ook graag te mijmeren. Het zijn toch speciale plekken, waar veel mensen veel waarde aan hechten, anders had men er niet van die vaak imposante gebouwen neergezet.
Een reactie posten