Lachen om kunst

Dat zeg ik: als je in Haarlem bent is er altijd wel wat te zien en te beleven.
Zo liepen we de laatste keer op de markt en zagen dat deze tentoonstelling in de Hallen is te zien: 101 jaar lachen om kunst.
Nou met de MuseumJaarkaart even naar binnen natuurlijk. Wel met een kleine bijbetaling.
We keken onze ogen uit,

Het is een grote tentoonstelling, echt op alle verdiepingen van de Hallen.
En dat is nog niet alles, de tentoonstelling wordt namelijk voortgezet in een ander Haarlems Museum namelijk het Frans Hals Museum
Meteen bij binnenkomst kregen we een uitgebreide dikke catalogus, zodat we thuis alles nog eens rustig zouden kunnen  bekijken.

Wat ik heel erg leuk vond, is dat je een kwartetspel kunt verzamelen. Bij sommige kunstwerken hangt aan de muur een bakje, met daarin een kaartje. Onderwerpen: Stoelen, Gereedschap, Holland Dada, Eten, Dieren, Naakten, Muziek, Strijkbouten. Nou van die onderwerpen kun je dus steeds vier kaartjes vinden.
Wat een idee om zo door het museum te struinen en die kaartjes te verzamelen. Ik miste er een toen we klaar waren. Moet ik nog maar eens terug.

Ik laat dit kaartje hierboven expres apart zien, omdat ik Teun Hocks helemaal niet kende en ik zijn werk echt mooi vond, een ontdekking!
Maar zo ziet een kwartet er bijvoorbeeld uit:

Nu heb je meteen een beeld van wat er zo al te zien is.
Het is echt niet zo dat we gierend van het lachen door de twee musea liepen. Het is ook niet zo dat we thuis onmiddellijk zijn gaan kwartetten. (Ook niet superleuk met z'n tweetjes).
Maar we vonden het allebei boeiend en leuk.
En ik ben heel wat te weten gekomen over Dada. Die stroming begon in 1916, duurde niet lang, een jaar of zeven maar heeft grote invloed gehad. Die catalogus was echt interessant. Een cadeautje.

Midas Zwaan, 2008. High Mighty

Dit was het eerste werk dat we zagen, en daarmee was de toon gezet. Ik zou natuurlijk nog van alles kunnen laten zien, maar ik vind het zo wel genoeg. Ga maar kijken! Nog tot 10 september. klik

Hans Citroen, 1976. Het overbekende 'Huilend zigeunerjongetje' lachend gemaakt. Oorspronkelijk ontworpen voor twee straatwanden in Rotterdam.

Oh ja en toen we na de musea in de parkeergarage kwamen, zagen we dit:

Vond ik ook wel humor, hoewel niet in de kunst.