Liegen

We stonden allebei in hetzelfde rek te snuffelen in de modezaak. Zij bij haar maat en ik bij de mijne. Haar telefoon ging. Met de meest verschrikkelijke beltoon die je je voor kunt stellen, maar dit terzijde.
Ik kon het hele gesprek volgen, sterker nog: ik moest het wel volgen. Ze stond vlakbij en had een zeer duidelijke stem.

- Hee hallo
- Nee eigenlijk niet
- Het is hier even heel erg druk, dus ik heb eigenlijk geen tijd.
- Ja, een gekkenhuis hier, maar dat was te verwachten. En vooral nu P. ziek is en ik
- Ja maar..
- Ik denk dat het beter is dat ik je met een half uurtje even terug bel. Dan is de ergste drukte misschien
- Nee echt niet. Oh er komt iemand binnen en de telefoon van P. gaat ook. 
- Oké, een kwartier dan, tot zo.

Waarop ze de telefoon uitzette en in haar tas deed.
Ze keek me aan en gaf een vette knipoog.
Daarna snuffelde ze verder... en ik ook.