Bomen

Hoe vaak ik deze bomen al niet op de foto heb gezet? Ik zou het niet weten. Maar ik denk dat ik het iedere keer dat we in Groede (Zeeuws-Vlaanderen) zijn, heb gedaan.

Ze staan daar ook zo prachtig, terwijl het eigenlijk zo'n doodgewoon rijtje is.
Maar toch, het landschap ... de zon die er door heen schijnt, of niet. Ik fotografeerde ze in alle seizoenen, we zijn hier best wel vaak.
Denkend aan Holland...

Denkend aan Holland

zie ik breede rivieren

traag door oneindig

laagland gaan,

rijen ondenkbaar

ijle populieren

als hooge pluimen

aan den einder staan;

en in de geweldige

ruimte verzonken

de boerderijen

verspreid door het land,

boomgroepen, dorpen,

geknotte torens,

kerken en olmen

in een grootsch verband.

de lucht hangt er laag

en de zon wordt er langzaam

in grijze veelkleurige

dampen gesmoord,

en in alle gewesten

wordt de stem van het water

met zijn eeuwige rampen

gevreesd en gehoord.

Als dit gedicht van Marsman (uit 1936) ergens op van toepassing is, dan is het toch wel hier. Vind ik!