Wondermiddel, weer.

Tja, dat bloedprikken... Daar hoort natuurlijk een uitslag bij.
Oh wat heb ik daar toch een hekel aan, dat je moet bellen voor een uitslag. Ik word er hartstikke zenuwachtig van.
Hoe dan ook, de uitslag was niet goed.
Na bijna een jaar,  heb ik nu drie weken zonder het wondermiddel geleefd.
Ik had het gebruik ervan keurig volgens schema afgebouwd en wilde weten hoe mijn lichaam zou reageren.
Dat weet ik dus nu en dat was niet best.
Ik kreeg pijn in schouders, nek en armen.Niet in de benen, waar het allemaal begon dus.  Niet een beetje pijn. Op een schaal van 1-10 vond ik het een tien.
En dus moet ik weer terug naar een hoge dosis. Dat een maand volhouden en dan weer afbouwen. En dat afbouwen duurt zoooo lang.
Maar ja, na het eerste pilletje dat ik 's avonds om acht uur nam, kon ik 's morgens al weer normaal opstaan en gisteren kon ik de kleindochters al weer aardig tillen.
Ik kan weer vrij normaal functioneren, een heel klein eczeemplekje dat zich ineens weer manifesteerde in die drie weken was trouwens meteen weg.
De voordelen wegen beslist op tegen de nadelen. Die dikke kop die nu natuurlijk weer terugkeert, neem ik voor lief, dan maar wat minder in de spiegel kijken.
Dus waarom ik dan toch de pest in heb?