Dag 20

Gisteren kon ik niet gaan kijken door allerlei omstandigheden. Mevrouw Meerkoet zit bovendien niet naast (of tegenover) de deur. Als ik haar bezoek, heb ik bij thuiskomst de helft van mijn 10.000 stappen al afgelegd.
Vanmorgen was ik heel vroeg wakker en ben meteen gaan kijken. Om 6 uur. Er was nog niks gebeurd. Ik voelde gewoon opluchting. Wat een onzin, ik zal er heus niet bij staan als de jongen uit het ei kruipen.
Op weg naar huis en veel dichterbij zag ik weer een nest. Ik loop daar dus iedere dag hè, maar dit nest zag ik voor het eerst. Terwijl ik van mezelf denk dat ik tamelijk oplettend ben.

Wat een prachtig nest is dit. Gebruik gemaakt van een overhangende tak en verder ook spic en span. En op een veiliger plek. Hier wordt niet gevaren en het is ook niet pal onder een brug. Dat heeft dit nichtje van mijn mevrouw Meerkoet goed voor elkaar.
En toen keek ik nog eens heel goed en zag...

 ... iets roods. Ik dacht eerst nog dat het een pootje van nicht Meerkoet was. Maar het was geen pootje.
Het was een jonkie. Zo piepklein.
En toen ben ik natuurlijk een hele tijd blijven kijken. Ook aan de andere kant van de sloot. Het was me opeens een gewriemel van jewelste.

Leuk hè.
En nu bedenk ik ineens dat 'mijn' mevrouw Meerkoet, misschien ook wel klaar is met broeden.
Ze zit zo breeduit op het nest. Misschien zitten haar nieuwe koetjes ook wel onder haar veren...  Misschien heb ik het helemaal niet goed gezien. Nog maar eens kijken straks!